آیا پیوس آقای گل‌ترین است؟، روز تولد شاعر فتح دروازه ها
پیوس جز نسل بازیکنان طلایی دهه شصت فوتبال کشور عزیزمان ایران بود که با گلزنی‌هایش جهت پرسپولیس و تیم ملی، سال‌ها عنوان گلزن‌ترین مهاجم کشور عزیزمان ایران را
۲۲ دی سالگرد تولد فرشاد پیوس مهاجم سابق پرسپولیس و تیم ملی است.
روز تولد شاعر فتح دروازه ها
پیوس جز نسل بازیکنان طلایی دهه شصت فوتبال کشور عزیزمان ایران بود که با گلزنی‌هایش جهت پرسپولیس و تیم ملی، سال‌ها عنوان گلزن‌ترین مهاجم کشور عزیزمان ایران را به خود تخصیص داده شده است داده بود.مهاجمی با شامه نیرومند که انگار توپ‌ها را در محوطه جریمه بو می‌کشید و با ضربه‌های راحت چنان توپ‌های مرده و بی‌خاصیتی را تبدیل به گل می‌کرد که تعجب و تحسین همگان را بر می‌انگیخت تا در نهایت نامش به عنوان گلزن‌ترین مهاجم تاریخ پرسپولیس در ذهن و قلب هواداران ثبت شد. پیوس رکورد زدن ۲۱ گل در ۲۳ بازی را در لیگ آزادگان سال ۱۳۷۳ دارد. در آن سال لیگ در دو گروه دوازده تیمی برگزار می‌شد و پرسپولیس با قدرت صدرنشین گروهش شد. پیوس که در آن فصل کاپیتان پرسپولیس نیز بود، موفق شد در ۲۲ بازی گروهی، بیست گل به ثمر برساند و در دیدار نیمه‌نهایی برابر استقلال نیز گل اول پرسپولیس را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. ولی اتفاقات آن دیدار و ناتمام ماندن بازی باعث شد تا گل پیوس در این بازی جز آمار او محسوب نشود آیا که در نهایت فدراسیون آن بازی را سه بر صفر به نفع استقلال اعلام کرد.
آیا پیوس آقای گل‌ترین است؟، روز تولد شاعر فتح دروازه ها
پیوس بیش از ۱۵۰ گل جهت پرسپولیس به ثمر رساند و در تیم ملی نیز رکورد ۱۸ گل در ۳۴ بازی ملی ثبت کرد. او جز بیست بازیکن انتخابی پرویز دهداری جهت بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول بود که بعد از آخر این بازی‌ها به همراه ۱۳ بازیکن دیگر تیم ملی استعفا داد. مرحوم دهداری خواستار ماندن چند بازیکن شد که پیوس نیز در بین آنها قرار داشت. با این حال بعد از مدتی او به تیم‌ملی بازگشت و در جام ملتهای ۱۹۸۸ مهاجم اول کشور عزیزمان ایران بود. در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ بعد از محروم شدن سیروس قایقران از سوی فدراسیون فوتبال، بازوبند کاپیتانی تیم ملی را به بازو بست. در بازی‌های آسیایی پکن نیز او مهاجم اول تیم ملی بود و بعد از دو بازی اول علی پروین او را تبدیل به تک مهاجم کشور عزیزمان ایران کرد. تک مهاجمی که در جام ملتهای آسیا ۱۹۹۲ نیز در ترکیب مهم کشور عزیزمان ایران قرار داده شد و یکی از دو گل کشور عزیزمان ایران در این بازی ها را به ثمر رساند. در همین جام اتفاقات، در دقایق نهایی بازی برابر ژاپن و شیطنت محرمی و کرمانی مقدم در لگد زدن به پای داور باعث شد تا جمال شریف سوری به اشتباه پیوس را اخراج کند و همین عنوان محرومیتی یک ساله جهت او به ارمغان آورد و باعث شد تا در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ از بازی در تیم ملی محروم شود.
آخرین حضور پیوس در تیم ملی نیز به بازی‌های آسیایی هیروشیما ۱۹۹۴ برمی‌گردد که تیم ملی به رهبری استانکو موفق به افزایش از گروهش نشد. استانکو پیوس را به عنوان کاپیتان اول خود گزینش کرد ولی بعدا در پرسپولیس این دو دچار اختلاف شدند. اختلافی که باعث شد پیوس لیگ سال ۱۳۷۵ را از دست بدهد. در آن وقت پیوس خانه‌نشینی را به بازی در تیمی غیر از پرسپولیس ترجیح داد و بلافاصله بعد از رفتن استانکو از پرسپولیس در خرداد ۱۳۷۶ به تیمش بازگشت و در چند دیدار نهایی پرسپولیس در لیگ جهت این تیم بازی کرد. در نهایت نیز در دربی بیستم تیرماه ۱۳۷۶ بعد از اینکه ده دقیقه ابتدایی را در میدان حاضر بود، از فوتبال خداحافظی کرد و پیراهن شماره ۱۷ خود را به مهدی مهدوی کیا داد.
پیوس جز نسل بازیکنان طلایی دهه شصت فوتبال کشور عزیزمان ایران بود که با گلزنی‌هایش جهت پرسپولیس و تیم ملی، سال‌ها عنوان گلزن‌ترین مهاجم کشور عزیزمان ایران را
پیوس» در فرهنگ لغات فارسی به معانی انتظار، اشتیاق، امید وطمع آمده هست. و چه اسم با مسمایی بر روی گلزن‌ترین مهاجم تاریخ پرسپولیس نشسته هست. پیوس سراسر اشتیاق بود جهت گلزنی. پیوس امید هوادارانی بود که با او دروازه هر تیمی را فتح شده است می‌دانستند. پیوس انتظار میلیون‌ها پرسپولیسی بود جهت یک عصر جمعه دیگر و گل‌های رنگارنگ فرشاد آقای گل. پیوس آز و طمع بی آخر بود جهت گلزنی‌های پی در پی و بی‌خستگی. پیوس گل بود و هست. پیوس آقا بود و هست. پیوس آقای گل بود و هست.
هزاران حیف از اینکه این اشتیاق و امید گلزنی، در دهه سیاه شصت و در فوتبال فقیرانه آن روزگار، در مرزهای کشور عزیزمان ایران محدود ماند و نتوانست چشم جهانیان را نیز به هنر گلزنی‌اش باز کند. تا جهانیان ببینند چگونه یک ایرانی با مغز و قلبش گلزنی می‌کند.
بعد از فرشاد آقای گل، مهاجمان گل زن دیگری در فوتبال کشور عزیزمان ایران صورت شدند ولی هیچ کدام پیوس نشدند. آیا که پیوس باعشق گل میزد. آیا که پیوس گلزنی عاشق بود. پیوس با توپ و تور دروازه عشقبازی می‌کرد و از ترکیب و تلاقی این دو شعرها می‌سرود. پیوس شاعرانه گل میزد. پیوس گلزنی شاعر و عاشق بود و لقب آقای گل تا ابد الدهر برازنده فرشاد آقای گل است و بس. کسی که بعد از هر گلزنی نه آن چنان فریادش را بر سر ورزشگاه خالی می‌کرد و نه به جای خوشحالی، عقده گشایی می‌کرد. او بعد از هر گل تنها می‌دوید، به سوی سکوها، با یک دست اوج و پرواز کنان با بال‌هایی نامرئی. پیوس گل میزد تا رها شود تا پرواز کند. و چه قشنگ بود پرواز رهایی پیوس در عصر جمعه ورزشگاه یکصدهزارنفری!
نویسنده : حجت شفیعی
آیا پیوس آقای گل‌ترین است؟، روز تولد شاعر فتح دروازه ها
منبع: ورزش سه
پیوس جز نسل بازیکنان طلایی دهه شصت فوتبال کشور عزیزمان ایران بود که با گلزنی‌هایش جهت پرسپولیس و تیم ملی، سال‌ها عنوان گلزن‌ترین مهاجم کشور عزیزمان ایران را
واژه های کلیدی: فدراسیون فوتبال | پرسپولیس | پرسپولیس | بازیکنان | فوتبال | بازیکن | ایرانی | پرواز | ایران
