وعده نجومی اشتغالزایی ناشی از رؤیاپردازی است
«چه بنا بر ماهیت فرآیند شکل‌گیری اشتغال و بیکاری و چه بنا بر محدودیت‌های کنونی حاکم بر اقتصاد و بازار کار ایران، وعده‌های کم کردن فوری بیکاری و ایجاد
وعده نجومی اشتغالزایی ناشی از رؤیاپردازی است
عبارات مهم : اشتغال زایی – بازار کار
به گزارش دنیای اقتصاد ؛با نزدیک شدن به وقت انتخابات، وعده های مختلفی درخصوص کم کردن فوری بیکاری و ایجاد اشتغال گسترده شنیده می شود. حال آنکه بررسی تجارب جهانی در زمینه اشتغال زایی و سیاست های بازار کار و همچنین شرایط کنونی اقتصاد کشور عزیزمان ایران نشان می دهد هیچ سحر و اعجازی جهت این عنوان وجود ندارد! تعداد بیکاران و شاغلان یک کشور برآیند تعداد بسیار زیادی «تصمیم» در بین طرفین بازار کار، یعنی عرضه کنندگان و تقاضاکنندگان کار، جهت مبادله کار و دستمزد است.
وعده نجومی اشتغالزایی ناشی از رؤیاپردازی است
این تصمیم با توجه به مجموعه بزرگ تری از متغیرهای اقتصادی در سطح خرد و کلان و قواعد و قوانین حاکم بر بازار کار اتخاذ می شود. بنابراین این امکان وجود ندارد که دولت به طور مستقیم به جورشدن (Matching) تک تک طرفین بازار کار اقدام کند، بلکه می تواند با ایجاد شرایطی باعث زیاد کردن کمیت و کیفیت جور شدن طرفین بازار کار با یکدیگر شود.
بنابراین ماهیت متغیر قیمت بیکاری، متفاوت از متغیری مانند قیمت تورم است که ایجاد و کنترل آن تماماً در ید دولت یا بانک مرکزی است و می توان در مدت زمانی کوتاه یک ابرتورم یا یک تورم دو رقمی مزمن را مهار کرد و به ارقام متداولی رساند، بلکه تعادل بازار کار برآیند عملکرد سایر بازارها و بخش های یک اقتصاد است.
«چه بنا بر ماهیت فرآیند شکل‌گیری اشتغال و بیکاری و چه بنا بر محدودیت‌های کنونی حاکم بر اقتصاد و بازار کار ایران، وعده‌های کم کردن فوری بیکاری و ایجاد
علاوه بر ماهیت بازار کار که باعث می شود نقش مستقیم دولت در زیاد کردن اشتغال و کم شدن قیمت بیکاری بسیار محدود باشد، شرایط اقتصاد کشور عزیزمان ایران نیز دو محدودیت مهم دیگر را جهت سیاست گذاری در زمینه کم کردن بیکاری و ایجاد اشتغال ایجاد می کند. اول آنکه کم شدن قیمت همکاری طی سال های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۳ و زیاد کردن چند میلیون نفری جمعیت غیرفعال در برابر زیاد کردن چند صد هزار نفری جمعیت فعال باعث شده است است زیاد کردن اشتغال و کم کردن بیکاری لزوما مترادف یکدیگر نباشند.
بر این اساس اگر دولتی ادعا کند که طی یک دوره چهار ساله هم اشتغال را زیاد کردن و هم بیکاری را کم کردن خواهد داد، یک ادعای بزرگ هست؛ چراکه قیمت همکاری اقتصادی کشور عزیزمان ایران در سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۳ در محدوده ۳۷ درصد بوده است و این رقم در مقایسه با قیمت مشارکتِ سایر کشورها از پایین ترین ها است.
به خصوص آنکه قیمت همکاری زنان در کشور عزیزمان ایران طی سال های مذکور در حدود ۱۲ الی ۱۳ درصد بوده که تنها در شش کشور توسعه نیافته قیمت همکاری زنان کمتر از این مقدار هست. به خصوص آنکه با توجه به سطح بالای تحصیلات زنان در کشور عزیزمان ایران این قیمت همکاری پایین در بین تمامی کشورها یکتاست!
وعده نجومی اشتغالزایی ناشی از رؤیاپردازی است
بنابراین اصلاح شرایط اقتصادی می تواند نیروی پیشران زیاد کردن قیمت همکاری در اقتصاد کشور عزیزمان ایران باشد. طی سال های ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ نیز این عوض کردن شروع شده است است و قیمت همکاری کل و زنان بیش از ۲ درصد زیاد کردن یافته است و به نظر می رسد این روند استمرار داشته باشد و با اصلاح زیاد شرایط اقتصادی زیاد کردن قیمت همکاری تسریع شود. بنابراین با احتمال بسیار بالایی حتی زیاد کردن اشتغال در ارقامی بی سابقه در تاریخ اقتصادی کشور با زیاد کردن تعداد بیکاران همراه خواهد بود.
دوم آنکه دستیابی به رشدهای اقتصادی پایدار و اشتغال زا در ساختارهای کنونی اقتصاد کشور عزیزمان ایران امکان پذیر نخواهد بود و بنابراین زیاد کردن قابل توجه اشتغال و در ادامه آن کم کردن بیکاری نیازمند انجام اصلاحات عمیق ساختاری و نهادی هست. اصلاحاتی که هسته مهم آن کم کردن مداخلات دولت در اقتصاد و ایجاد شرایط رقابتی در سطح خرد و ثبات در سطح اقتصاد کلان است.
«چه بنا بر ماهیت فرآیند شکل‌گیری اشتغال و بیکاری و چه بنا بر محدودیت‌های کنونی حاکم بر اقتصاد و بازار کار ایران، وعده‌های کم کردن فوری بیکاری و ایجاد
چنین الزامی خود تصویرگر محدودیت های دیگری جهت ارائه وعده های بلندپروازانه زیاد کردن اشتغال هست. به خصوص آنکه مشاهده گرایش های غالب بازتوزیعی و تاکید بر نقش مستقیم دولت در ایجاد اشتغال – که به معنی میل به به مداخلات زیاد دولت در بازارهای متفاوت است – نشان دهنده تعارض بزرگ تری بین وعده زیاد کردن ۵ میلیون نفری اشتغال با چنین گرایش هایی در سیاست گذاری اقتصادی است.
در مجموع چه بنا بر ماهیت فرآیند شکل گیری اشتغال و بیکاری و چه بنا بر محدودیت های کنونی حاکم بر اقتصاد و بازار کار ایران، وعده های کم کردن فوری بیکاری و ایجاد اشتغال انبوه در کوتاه مدت آن هم در کنار سیاست های بازتوزیعی و مداخله جویانه دولت در اقتصاد نه تنها واقع بینانه نیست، بلکه ناشی از عدم آشنایی علمی از شرایط بازار کار و رؤیاپردازی درخصوص آن است.
وعده نجومی اشتغالزایی ناشی از رؤیاپردازی است
واژه های کلیدی: اشتغال زایی | بازار کار | اقتصاد | محدودیت | اقتصادی | سیاست | بازار | ایران | همکاری | بیکاری | اشتغال