نشان سرخ دلیری و دلیری جهت برانکو

ظهور برانکوی شجاع را گرامی می داریم!

در فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال ۱۹۹۹ بایرن مونیخ با یک گل از منچستریونایتد جلو بود و طوری بازی در دستش بود که منچستری‌ها نه تنها امیدی جهت گل تساوی نداشتند بلکه باید خدا را هم شکر می‌کردند که گل‌های دوم و سوم را هم نخوردند. بخصوص ان ضربه مخوف کارستن یانکر که به تیر دروازه خورد. بازی قفل شده است بود و من یونایتد در حال پذیرفتن برتری مطلق حریف آلمانی بود.

در این میان در دقیقه ۶۷ فرگوسن یک تعویض انتحاری انجام می‌دهد. خط میانی من یونایتد به خاطر نبودن روی کین از همان ابتدا ضعیف ظاهر شده است است و حالا در این دقیقه، فرگوسن، شرینگهام را که ذاتا یک سانترفوروارد است به زمین می‌فرستد و بلومکوییست وینگر راست تیم خود را خارج می‌کند تا تیمش با سه سانترفوروارد (یورک، کول و شرینگهام) برابر تیم آلمانی ادامه دهد. یک تعویض عجیب و خارج از حسابگری‌های عاقلانه و کلیشه‌ای.

فرگوسن متوجه شده است بود که جنگ مرسوم تاکتیکی را به حریف باخته است بعد قماری عاقلانه انجام می‌دهد. او به شرینگهام هنگام ورود به زمین می‌گوید:‌« بازی قفل شده است هست. برو داخل زمین و هم نظم بازی آنها را بر هم بزن و هم نظم بازی خودمان را»

نشان سرخ دلیری و دلیری جهت برانکو

این توصیه شگفت‌انگیز را فرگوسن در فینال باشگاه‌های اروپا انجام می‌دهد. فقط یک تاکتیسین درجه یک، ‌یک عالیجناب عرصه استراتژی است که می‌داند گاه باید همچون ناپلئون دوراندیشی‌های خود و حریف را با هم دور زد و حسابگری‌های مرسوم را نادیده انگاشت و مبارزه را به یک دنیای دیگر کشاند. دنیایی کمی گنگ‌تر. دنیایی که پیش‌بینی‌ها و احتمالات پرفسور سوییسی بایرن مونیخ یعنی اوتمار هیتزفیلد کارایی نداشته باشد.

فرگوسن پاداش این دلیری تاکتیکی خود را در دقایق ۹۰ و ۹۲ با دو گل پیاپی دریافت می‌کند و منچستریونایتد بعد از سی‌سال قهرمان اروپا می‌شود.

تعویض‌های متهورانه برانکو برابر الاهلی در دقایق ۶۳ تا ۶۵ من را یاد فرگوسن انداخت.( هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم برانکو یاد فرگوسن را جهت من تداعی کند) پرسپولیس دو گل دریافت کرده بود و عنان بازی را هم کاملا از دست داده بود. خوش‌شانس بود که گل سوم را هم نخورده بود. یک مربی تاکتیکی کلیشه‌ای در چنین بازی‌ای که به نظر از دست‌رفته می‌رسد با یک تعویض کلیشه‌ای بازی را می‌بست تا حریف گل سوم را نزند و امیدهای تیم خود را جهت بازی برگشت زنده نگاه می‌داشت. ولی برانکو در یک لحظه استثنایی از دوران مربیگری‌اش آن کار عجیب را کرد. آن کار شجاعانه را.

سه ستاره مهم تیمش را بیرون کشید. همزمان . آن‌هم در حالیکه تقریبا ۳۰ دقیقه تا سوت آخر وقت باقی هست. سه بازیکنی خارج می‌شوند که در کنار هم خود را بانی مهم موفقیت‌های پرسپولیس در دو فصل گذشته می‌دانند. خب هرسه‌شان هم بازیکن‌های خوبی هستند ولی مشخص بود که در بازی با الاهلی روز خوبشان نیست. از حفظ توپ ناتوان بودند و با شتاب و سرعت بیش از حد و میل به خودنمایی، بازی را به الاهلی و سرمربی اکراینی‌اش واگذار کرده بودند. برانکو ولی در لحظه دلپذیر و نادر از شجاعت، هر سه نفر را با هم بیرون کشید و نیمکت قیمتی خود را به رخ حریف کشید که سرخوشانه بازی را تمام شده است حساب می‌کرد. (یادمان باشد به غیر از این سه نفری که به زمین آمدند سید جلال، ‌شایان مصلح ، سیامک نعمتی، ‌احمد نوراللهی و… وقت بازی پیدا نکردند)

برانکو شجاعانه قمار کرد. به تیمش ثبات و توانایی حفظ توپ را برگرداند و از یک شکست تحقیرآمیز به یک تساوی شیرین‌تر از برد رسید. ظهور این این برانکوی شجاع را گرامی می‌داریم. او توانست هم امیدهای پرسپولیس را حفظ کند و هم به مسلمان و طارمی و احمدزاده بفهماند که اینجا مدیر کیست!

گردآوری:گروه سرگرمی سیمرغ
seemorgh.com/entertainment
منبع: khabaronline.ir

واژه های کلیدی: پرسپولیس | دریافت | اروپا | برانکو | ورزش | بعد از 90 |