نامه احساسی و زیبای فرانچسکو توتی بعد از خداحافظی از دنیای فوتبال

خداحافظی فرانچسکو توتی از دنیای فوتبال

فرانچسکو توتی، اسطوره کلوب رم، بعد از نزدیک به 25 سال حضور در این تیم، آخر دیشب آخرین بازی اش را با پیراهن این تیم انجام داد و طی مراسمی باشکوه با رم خداحافظی کرد.

نامه خداحافظی فرانچسکو توتی به شرح زیر است:

از تو ممنونم رم.
از پدر و مادرم، برادرم، اقوامم و دوستانم ممنونم.
از همسرم و سه فرزندم ممنونم.
می‌خواهم از انتها شروع کنم، از خداحافظی‌ها، چراکه نمی دانم شاید نتوانم این‌خط‌ها را بخوانم.
غیرممکن است 28 سال را در چند جمله خلاصه کنم.

نامه احساسی و زیبای فرانچسکو توتی بعد از خداحافظی از دنیای فوتبال

دوست داشتم با یک شعر یا موزیک این‌کار را انجام دهم، امّا نمی توانم.
در طول سالیان اخیر، تلاش کردم که خودم را از طریق پاهایم بیان کنم، چیزی که همه چیز را از وقت کودکی تا کنون برایم راحت تر کرده است.
صحبت از کودکی می شود، حدس می زنید نخستین اسباب بازی مورد علاقه ام چه بود؟ فوتبال، البته! هنوز هم فوتبال.

وقت لعنتی. 18 ژوئن 2001 بود، همه ما دوست داشتیم که وقت کمی سریع‌تر جلو رود.
نمی توانستیم زیاد از این صبر کنیم تا داور سوت آخر را بزند.
هنوز هم موهای بدنم هنگامی که به آن لحظه فکر می‌کنم، سیخ می‌شود.

امروز، وقت روی شانه ام زد و گفت:
باید رشد کنیم، از فردا، تو بزرگسال محسوب می‌شوی، آن کفش‌ها و لباس ها را در بیاور، چراکه از فردا تو یک مرد خواهی بود. نمی‌توانی دیگر بوی خوش چمن فوتبال را حس کنی، نمی توانی آفتابی که به صورتت می زند و یا گلی که از حریف خورده ای را تحمل کنی،آدرنالین تو را از پای در می‌آورد، لذت خوشحالی کردن.
در طول ماه‌های اخیر، هر لحظه از خودم پرسیده ام، آیا از این خواب بیدار شده است ام.
تصور کنید که کودکی هستید و رویای خوبی دارید و مادرتان شما را بیدار می کند تا به مدرسه بروید.
شما می خواهید به رویایتان ادامه دهید، امّا دیگر نمی توانید.
این دیگر یک رویا نیست، واقعیت است.
دیگر نمی توان به ادامه آن برگشت.

می خواهم این نامه را به همه شما، همه کودکانی که از من حمایت کردید، تقدیم کنم.
به کودکان دیروز که اکنون پدر و مادران امروز هستند و شاید فریاد بزنند: “توتی‌گُل”
اکنون واقعا به آخر رسید.
جهت آخرین بار پیراهن را از تنم در می آورم.
آن را کنار می گذارم، حتی اگر دیگر نتوانم به اندازه کافی در مورد آن صحبت کنم و شاید هرگز نتوانم.
من را به خاطر این که نمی توانم مصاحبه کنم و فکر و اندیشه ام را واضح بیان کنم.
امّا خاموش کردن چراغ‌ها خیلی سخت هست.
می ترسم، این مشابه ترسی نیست که من در برابر دروازه، وقت زدن یک ضربه پنالتی داشتم.
اکنون، مانند آن چارچوب دروازه، نمی توانم آینده را ببینم.
از من بپذیرید که بترسم.

فرانچسکو توتی بازیکن افسانه ای تیم رم آخر شب گذشته در 40 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد, در ادامه نامه خداحافظی فرانچسکو توتی را خواهید خواند.

اکنون، من به شما نیاز دارم و عشقی که هر لحظه به من نشان دادید.
با حمایت شما، می توانم ورق را عوض کنم و خودم را وارد ماجراجویی تازه کنم.
اکنون، وقت آن فرارسیده که از تمام هم تیمی هایم، تمام مربیان، مدیران، روسای باشگاه، و تمام کسانی که در این مدت در کنار من بودند تقدیر کنم.
هواداران، کوروا سود، یک راهنمای روشن جهت تمام رمی‌ها.
در روم متولد شدند و رمی بودن یک امتیاز خاص است.
کاپیتان این تیم بودن یک افتخار بزرگ است.

شما هر لحظه در زندگی من بودید و هستید و خواهید بود. دیگر نمی توانم شما را با پاهایم سرگرم کنم. امّا قلبم هر لحظه با شما خواهد بود.
اکنون، از پله ها پایین می روم و به رختکنی می روم که مانند یک کودک از من استقبال کرد و اکنون مانند یک مرد از آن خارج می شوم.
افتخار می کنم و خوشحالم که 28 سال عشق را به شما تقدیم کردم.
عاشق شما هستم.

گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: tarafdari.com

واژه های کلیدی: خداحافظی | فوتبال | ورزش | بعد از 90 |