درس هایی که علیرضا منصوریان باید از شکست سنگین برابر العین بیاموزد

عبرت‌هایی که استقلال باید از این شکست بگیرد

استقلال باخت و بد هم باخت. سنگین‌ترین شکستش شاید در کل دوران فوتبالش. ولی او باید از این باخت درس بگیرد. علیرضا منصوریان و استقلالش فصل را همان قدر بد تمام کردند که اول فصل بودند.

عبارات مهم : علیرضا منصوریان – کارلوس کی روش
خوردن گل های زیاد از العین و فشار کابوس‌واری که تیم تحمل کرد. جهت منصوریان شاید این عالی ترین تجربه بود. مسابقه ای جهت عبرت گرفتن. مربی جوانی که هر لحظه الگویش را کارلوس کی روش معرفی کرده، در این بازی یاد گرفت آیا کارلوس این همه روی دفاع منطقه ای تاکید دارد. روی تمرکز ذهن . روی اینکه هر بازیکن باید در منطقه محل ماموریتش چطور مثل یک سرباز بجنگد.

بازی کشور عزیزمان ایران و نیجریه در جام جهانی صحنه عجیب و غریبی داشت. مهرداد پولادی در 6 قدم توپ را از جلوی پای بازیکن نیجریه ای زد و بازی را جهت کشور عزیزمان ایران برگرداند. بعد از بازی ولی او روایت عجیبی از آن صحنه داشت. مهرداد می گفت:«بین دو نیمه جرات نداشتم سرم را اوج بیاورم. منتظر بودم کارلوس حسابی از حجالتم در بیاید. من در آن موقعیت دو متری از زونی که باید پوشش می دادم بیرون رفته بودم. به من گفته بود تحت هیچ شرایطی از زونت بیرون نرو و من تخلف کرده بودم.»

این اشتباه در ترک محل ماموریت البته در بازی کشور عزیزمان ایران و آرژانتین و بعد بازی کشور عزیزمان ایران و بوسنی جهت کشور عزیزمان ایران مجازات های سنگینی داشت. به عنوان نمونه در بازی کشور عزیزمان ایران و آرژانتین، رضا حقیقی در جایش نبود و مسی ضربه اش را زد یا در بازی کشور عزیزمان ایران و بوسنی، جلو رفتن و اشتباه یکسان مسعود شجاعی و پژمان منتظری بدجوری جهت کشور عزیزمان ایران هزینه به همراه داشت.

البته تیم ملی در خیلی از بازی هایی که رحمتی را در دروازه داشت، گل هایی خورد که برایش مقصرهای زیادی تراشیده شد. به عنوان نمونه در بازی کشور عزیزمان ایران و لبنان بود که گل بدی خوردیم. کی روش که از رحمتی در خروج ها قطع امید کرده بود، جهت بازی و در کاشته ها مسئولانی تراشیده بود. یکبار نکونام مقصر شد، یکبار مدافعان و هیچ وقت او رحمتی را دیگر مقصر نمی آشنایی چون جهت ضعف فنی اش مسئولیت دیگری تراشیده بود.

منصوریان ولی هر لحظه و در روزهای خوب، جلوی هر تیمی عادت داشت به دفاع منطقه ای اش بنازد. این بار خیلی سریع دفاعش باز شد. هنگامی که هم که گل خورد او نتوانست تیمش را جمع کند. بعد هم پاشیدن روحیه تیم خیلی عادی بود. گل هایی که از پی هم می آمدند.

راستش در آن شرایط سخت، در بین دو نیمه شاید این وظیفه مربی بود که باید تیمش را جمع می کرد. نباید خودش استرس می گرفت و باید کاری می کرد که تیمش از شوک خارج شود ولی با همان شروع نیمه دوم استقلال شروعی ناامیدکننده تر داشت. منصوریان خودش در بازی محو شده است بود. استرس گرفته بود و انگار خودش زیاد از جوانانش در بازی حل شده است بود.

سوت هایش، داد و فریادهایش کنار زمین و استرس خاصش کمکی نمی کرد که بخواهد تیم را برگرداند.

این بازی ولی جهت او یک وقت هست. فرصتی جهت پند گرفتن. او می تواند همه چیز را توجیه کند. روز سخت نداشتن بازیکن برایش بهانه خوبی می شود ولی آنچه برایش عبرت آموز است . استقلال منصوریان جهت سال بعد باید با آنچه امسال ارائه می داد تفاوت داشته باشد. فرقش باید در عبرت گیری مربی از این باخت و اتفاقاتی چون این باشد. منصوریان باید یادش باشد با کنار زمین ایستادن و فقط فریاد زدن نمی تواند همه چیز را عوض کردن دهد. او گاهی باید آرام باشد و با آرامش تیمش را جمع کند.

گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: khabaronline.ir

واژه های کلیدی: علیرضا منصوریان | کارلوس کی روش | استقلال | منصوریان | نیجریه | بازیکن | استقلال | ایران | استرس | مهرداد