چه کسانی پورشه‌ها را جای پول نفت وارد کردند؟

چه کسانی پورشه ها را جای پول نفت وارد کردند؟

عبارات مهم : سرمایه گذاری – سیاست ها

میزان درآمدهای کشور در دولت یازدهم با دولت احمدی نژاد قابل مقایسه نیست

چه کسانی پورشه‌ها را جای پول نفت وارد کردند؟

دوبرابر کردن درآمد مردم و ایجاد 5 میلیون شغل همگی شعارهای قشنگی است،به شرط آنکه بتوان آن را اجرا کرد.تجربه جهانی نشان می دهد که اقتصادهای دولت هرگز موفق نبوده اند و در نهایت این بخش شخصی است که عامل توسعه می شود.

متین دخت والی نژاد: هفته گذشته و در جریان مناظره کاندیداهای ریاست جمهوری،محمدباقر قالیباف انتقاد کرده بود که ثروت جامعه در اختیار 4 درصد است.گرچه عنوان توزیع عادلانه ثروت یکی از چلش های اقتصاد هر کشور است ولی در اقتصادی در اندازه کشور عزیزمان ایران که دولت 80 درصد اقتصاد را در اختیار دارد و نقش بخش شخصی چندان بارز نیست،این عنوان نیاز به بررسی های زیاد دارد.

سرمایه گذاری | سیاست ها | اقتصاد | اقتصادی | سیاست | جمعیت | ایران | اقتصاد

اقتصادی مثل ایران،دولتی است.درآمد دولت ناشی از فروش نفت است.درسالهای 90 تا اواسط 94(توافق برجام) فروش نفت کشور عزیزمان ایران محدود شده است بود و تحریم ها حتی تولید نفت را به 800 هزار بشکه در روز رسانده بود.این عنوان درآمدهای دولت را به شدت کم کردن داد.پس از توافق برجام اگرچه تولید نفت به ارقان گذشته خود بازگشت ولی بخت با دولت یازدهم یار نبود و بهای نفت در مقطعی به 20 دلار در هر بشکه هم رسید.شرایطی که اگر آن را با 8 سال دولت محمود احمدی نژاد مقایسه کنیم به لحاظ ورودی منابع به اقتصاد کشور اصلا قابل مقایسه نیست.

دولت حسن روحانی تنها یک سال و نیم وقت داشت تا از درآمد نفت جهت توسعه،توزیع عادلانه درآمد و اصلاح معیشت مردم اقدام کند،این درحالی است که آنچه امروز در قالب زیاد کردن ضریب جینی گزارش می شود،اصل ورود درآمدهای افسانه ای نفت و دلارهای نفتی در حد فاصل سالهای 84 تا 93 بوده است.در واقع فاصله طبقاتی،پورشه هایی که به جای پول نفت وارد شد و برج هایی که سربه فلک زد،در 8 سال دولت های نهم و دهم پایه گذاری شد.دولت حسن روحانی در همان یک سال و نیم رشد اقتصادی را به 9 درصد رساند،رشدی که در سالهای گذشته بی سابقه بوده است.

ثروت بد است یا خوب؟

چه کسانی پورشه‌ها را جای پول نفت وارد کردند؟

مانور انتقادها بر ثروت بخش شخصی است.حال آنکه آنچه این روزها در قالب بخش شخصی مطرح می شود،در واقع شبه دولتی و خصولتی است.حتی به فرض هم بخش شخصی فعال باشد،فعالیت او به نفع اقتصاد کشور است.همانطور که در قانون اساسی اقتصاد کشور عزیزمان ایران به سه بخش دولتی،تعاونی و شخصی تقسیم شده است و مهمتر از آن مقام معظم رهبری بر واگذاری امور به مردم در قالبسیاست های کلی اصل 44 تاکید کرده اند. با این حال به گفته هادی حق شناس کارشناس اقتصادی «منتقدان دولت عادت کرده اند بر نیازهای فوری و آنی سوار شوند ، به عنوان نمونه دائم بر مساله معیشت و زندگی جاری مردم تاکید می کنند تا بتوانند جهت خود رای جمع کنند در حالی که بحران های واقعی کشور عزیزمان ایران ، نه بحران معیشت و اقتصاد روزانه که بحران صندوق های بازنشستگی ، بحران آب و محیط زیست و بجران جمعیتی است.»

مهدی پازوکی، کارشناس اقتصادی هم به خبرآنلاین می گوید:«اگر برفرض این محاسبه درست باشد،4 درصد از جمعیت 80 میلیونی کشور عزیزمان ایران حدود 3 میلیون و 200 هزار نفر می شود که بسیار رقم عجیبی است و به نظر نمی رسد که این میزان سرمایه دار بزرگ در کشور داشته باشیم.

سرمایه گذاری | سیاست ها | اقتصاد | اقتصادی | سیاست | جمعیت | ایران | اقتصاد

به گفته وی اگر داشتن چنین جمعیت ثروتمندی در هر کشوری به نفع اقتصاد آن کشور است زیرا پول این افراد در داخل همان کشور سرمایه گذاری شده است و منجر به اشتغال و توسعه می شود،اما مشخص نیست که کاندیدای محترمی که این محاسبه را انجام داده براساس کدام مطالعه و بررسی این رقم را بدست آورده است.

تقسیم بندی اقتصاد کشور به 4 درصد و 96 درصد،فعالان اقتصادی را بیش از همه معترص کرده است.سیده فاطمه مقیمی، عضو هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران، در گفت و گو با خبرآنلاین می گوید:« من اگر بیایم راجع به ۴ درصد یا ۹۶ درصد حرف بزنم به این معناست که این عدد را پذیرفتم. مثل این می ماند که بگویند کره زمین اینجاست، بیا ثابت کن.»

چه کسانی پورشه‌ها را جای پول نفت وارد کردند؟

مقیمی اعتقاد است:«با چه عدد و رقمی این ۴ درصد ایجاد شده است است؟ ما باید به سمت آزاد سازی اقتصاد کشور برویم. ما دنبال سرمایه داری نیستیم، به دنبال سرمایه گذاری بخش شخصی در توسعه اقتصاد کشور هستیم. یعنی از اقتصاد دولتی در حد امکان رها شدن.»

در همین رابطه سید رضی حاجی آقای میری، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگنی پایتخت ایران نیز عنوان می کند:« طبیعی است که سرمایه در اختیار گروهی است که آنها هم این پول را سرمایه گذاری می کنند و سود آن به نفع همه کشور است و از سویی بخش عمده ای از هزینه های دولت و نهادهایی مثل شهرداری را با پرداخت مالیات و عوارض تامین می کنند.»

آقامیری ادامه داد:« ولی آنچه مهم است،تقبیح سرمایه داری در سخنان کاندیدای محترم است؛اگر منظور این است که ۴ درصد از راه رانت و راههای غیرمتعارف ایجاد شده است است،سئوال ما هم از آقای قالیباف این است که آیا حاصل کار دولت آقای روحانی ظرف چهار سال ایجاد این چهار درصد و ۹۶ درصد در طبقه اجتماعی کشور است؟ یعنی می شود ظرف این ۴ سال این فاصله ایجاد شود؟»

حسین سلیمی، نایب رییس کمیسیون پول و سرمایه اتاق بازرگانی پایتخت ایران نیز در گفت و گو با خبرآنلاین،گفت:« من قبول ندارم که اقصاد کشور در دست چهار درصد از افراد باشد،به نظر می رسد که منظور از ۴ درصد افراد نیستند و نهادها هستند.از سویی هنگامی که هنوز ۸۰ درصد اقتصاد کشور در اختیار دولت و تنها ۲۰ درصد در اختیار بخش خصولتی و بخش شخصی است،چنین تقسیم بندی معنا ندارد.»

پوپولیست های انتخابات

روایت است که در حال و هوای انقلاب اکتبر روسیه، شخصی با یک مدال سلطنتی بر سینه مشغول صحبت انقلابی جهت جمعیت بود. او با شور و حرارت فراوان از لغو امتیازات افراد خاص دفاع می کرد و خواهان برچیدن تمام و کمال بساط نظام سلطنتی پیشین بود. صحبت های او با این ظاهر مضحک صحنه غریبی را به وجود آورده بود و در آخر یکی از حاضران از او پرسید: اگر این طور است، پس چرا خودت آن مدال را به سینه آویزان کرده ای؟ او هم گفته بود: این مدال تفاوت می کند و به علت خدمات فراوان و شایستگی شخصی ام به من اعطا شده است است!

این حکایت این روزهای نقدهایی است که اساس ندارد،حتی نمی شود گفت که وارد است یا نیست.پدیده ای که کارشناسان آن را ب پوپولیسم نامیده اند.پوپولیسم در کشورهای مختلف، راوی خط داستانی یکسان است.

پوپولیست ها عموما با وعده هایی چون «افزایش بودجه فقرزدایی»، «حمایت از اقشار فقیر در برابر جمعیت اشرافی»، «اعطای مسکن دولتی»، «پرداخت یارانه به شیوه مختلف»، « اتخاذ سیاست های انزواگرایانه» و «تهییج افکار عمومی در برابر دشمن خارجی»، بدون توجه به منابع و امکانات مورد نیاز جهت تحقق چنین وعده هایی، توده مردم را با خود همراه می کنند.

تجربه جهانی نشان می دهد که اگرچه بخشی از این وعده ها از طریق سیاست های مالی کوتاه مدت تامین می شوند، ولی عدم توجه سیاست گذاران به امکانات، ظرفیت ها و محدودیت های اقتصادی، اقتصاد و اوضاع معیشت حامیان پوپولیسم را به گردابی فروخواهد کشاند که رها شدن از آن به چند دهه برنامه ریزی نیاز دارد.

اخباراقتصادی – خبر انلاین

واژه های کلیدی: سرمایه گذاری | سیاست ها | اقتصاد | اقتصادی | سیاست | جمعیت | ایران | اقتصاد