کاش منصوریان فِیک نبود!

واژه های عجیب منصوریان

علیرضا منصوریان و یک سری واژه های عجیب جدید. او روز قبل گفته بود: «امروز یک رویکرد کردم به عملکرد مربیان سابق استقلال. من به یک نقطه رسیدم و از این به بعد هم زیاد خواهم رسید. از آقای بهتاشت فریبا بپرسین!» این را پژمان راهبر توئیت کرده بود، سردبیر سایت ورزش 3 به نقل از علیرضا منصوریان. البته نخستین بار نبود که منصوریان چنین جمله عجیب و غریبی می گفت. اصلا منصوریان عادت دارد.

عبارات مهم : علیرضا منصوریان – استقلال
عادت دارد واژه هایی که از این ور و آن ور می شوند و خوشش می آید را جمع کند و استفاده کند. شاید خیلی شبیه به واژه های قلمبه ای که پیش از او امیر قلعه‌نویی می گفت. بیایید سرچی راحت کنید در اینترنت تا ببینید چقدر از این غلط های داشته است.

اصلا طوری دیگر ببینید. شیرین ترین واژه هایی که خیلی دوست دارد راجع به اش حرف بزند را باری دیگر مرور کنیم. او مدام می گوید: «ما باید 3 امتیاز فلان بازی را برداریم!» این واژه را خودش قبلا اعتراف کرده است که از افشین قطبی برداشته. کم از این واژه ها ندارد. چند عبارتی را مدام از کی‌روش تکرار می کند و از خیلی های دیگر هم می شود واژه هایی آورد که برداشته و به کار می برد.

اما آیا منصوریان چنین وضعیتی پیدا کرده است؟ جهت پاسخ به این پرسش باید برگشت به گذشته. زمانی که او مربیگری را با کمترین تجربه از پاس همدان شروع کرد. از همان ابتدا همه گفتند این پسر یک مربی سنتی هست. این برچسب را باید هر طور می شد از خود دور می کرد. بخصوص بعد از فاجعه ای که در همدان رقم زد.

رفت و تلاش کرد در 4 یا 5 سال با همکاری با مربیان مشهور چون قطبی و آویز کردن خود به کارلوس کی‌روش خود را یک مربی علمی معرفی کند. در این مسیر البته تلاش زیادی هم کرد. تلاش کرد همه کار بکند و علم روز را یاد بگیرد ولی استقلال برایش به قدری بزرگ بود و فشارش قدری سخت، که خودش هم در استرسش ذوب شود.

او به چالش افتاده هست. نمی داند چه باید بکند. تیمش نتیجه نمی گیرد. نمی تواند دیگر خودش را یک مربی نوگرا معرفی کند و مدام دارد شرایط را به خود سخت تر می بیند. می خواهد خود را از تکاپو نیندازد بعد می آید و تصویر آنالیز بازی را می دهد بیرون. به عنوان نمونه شاید داشتن لیزر در دست برایش وزنه ای شود. مثل آن استخر آب سرد و منقل کباب پزی و کلی کارهایی مثل این که در یکی دو سال اخیر کم انجام ارزش نداده هست.

منصوریان شاید به جای همه این تصمیمات، این رفتارها و کارهایی از این دست، تلاش می کرد خودش باشد . واقعیت وجودی خود را دنبالش باشد، کمی شجاع تر باشد و باور کند خودش می تواند و نیاز ندارد هویتش را از دیگران قرض بگیرد. اگر باورش می شد با آوردن این همه ستاره، گفتن این واژه های قلمبه نمی تواند به عنوان نمونه کی‌روش شود و تنها کپی فیک و تقلبی از این مربی پرتغالی و افشین قطبی خواهد بود، آن وقت در می یافت چه لطمه ای به خود زده و حالا زیر سایه شوم اخراج به مصاف پدیده نمی رفت.

او مربی بزرگی است جهت ایجاد تغییر. جهت کار با جوان ها و ساختن تیمی عمری جهت استقلال ولی باز آتش به استعداد خود زده. باز خواسته خودش نباشد. انگار خودش دوست ندارد اصل باشد و ترجیح می دهد کپی دست چندم از اسم های بزرگ باشد!

گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: khabaronline.ir

واژه های کلیدی: علیرضا منصوریان | استقلال | منصوریان | استقلال | همدان | معرفی | ورزش | بعد از 90