آنها زمین نخورده اند/ نگاهی متفاوت به پرسپولیس و برانکو

نه پرسپولیس زمین خورده و نه برانکو

فاصله بین دفاع و هافبک بسیار زیاد شده است بود. درست مثل فاصله تیمی که روی زمین چمن ورزشگاه بن زاید داشت جهت تاریخ سازی تلاش می کرد تا تیمی که همین چند وقت پیش روی همین چمن تاریخ را ساخته بود. غلط های فردی به اوج رسیده بودند. درست مثل تک تک غلط های فردی که پیش از بازی خارج از زمین اتفاق افتاده بود و تیم را در مرز بقا و نابودی قرار داده بود.

فکر کردن به اینکه ‹‹خیریتی›› در تمامی این اتفاقات بوده، فسلفه ای است که در فوتبال نمی گنجد. برانکو سه سال است که خودش فلسفه ای جدا جهت فوتبال پرسپولیس نوشته هست. فلسفه ای که تمامی این نحوه فکرهای عجیب را کنار می زند و می گوید که شما جهت پیروز شدن باید بجنگید. نشانه اش روزی که تیم در لیگ پانزدهم زمین خورده بود و جایی از جدول را دید که تا به حال تجربه نکرده بود. حالا این تیم کجاست؟ نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا برابر الهلال.

آنها زمین نخورده اند/ نگاهی متفاوت به پرسپولیس و برانکو

تیمی که از نایب قهرمانی و قهرمانی در لیگ برتر به اینجا رسید. سناریوی بازی بدون تمام دارایی های همیشگی نتیجه ای دور از ذهن در پی داشت. باخت چهار بر صفر برابر الهلال، امیدها را کم رنگ کرده، ولی پرسپولیس را از بین نبرده. پرسپولیس با برانکو تا به حال از بین نرفته هست. روزهای بد زیادی را تجربه کرده، ولی پشت هر شب تاریک به یک صبح روشن هم رسیده هست. بدون شک این حرف ها الان بسیار احساسی هست. زدن چهار گل به الهلال بسیار قدرتمند در زمین ناهموار سلطان قابوس مسقط، اتفاقی است بعید؛ ولی نه غیرممکن.

ترکیب اعلام شده است از سوی برانکو که آمد دوباره علامت پرسش ها دور ذهن پرسپولیسی ها حلقه زدند. در روزی که کمال کامیابی نیا، مهدی طارمی و محمد انصاری غایبان مهم تیم بودند، نیمکت نشینی سیدجلال حسینی بسیار عجیب بود. همه دیگر فهمیدند برانکو اگر دست روی چیزی بگذارد به مشکل بیخیال اعتقادش می شود. درست مثل تیمی که ساخته. یک تیم با نشانه مشخص. با سیستم ۴-۴-۲ لوزی که دوباره به فوتبال کشور عزیزمان ایران برگشته. مثل بازیکنانی که زیر دست خودش رشد کردند و امروز ستاره شدند.

محسن مسلمان را به فوتبال برگرداند. از محمد انصاری دفاع موردعلاقه کی روش را ساخته. صادق محرمی را دفاع راست موردعلاقه فوتبال کشور عزیزمان ایران کرده و خیلی مثال های دیگر که امروز برانکو را تبدیل به یک تئوریسین کرده اند. شاید بسیاری از تصمیماتش با انتقاد مواجه باشد، ولی حق دارد که از بعضی اعتقاداتش سفت و سخت دفاع کند. همانطور که جهت بازی دادن به محمد انصاری در پست دفاع وسط ضعف نشان نداد، احساس می کند حق این را دارد که دست از اعتقادش به محسن ربیع خواه بر ندارد. اعتقادی که هیچکس شک ندارد ابتدا از یک علاقه اضطراری شروع شد.

احساس می کند اگر نسل بازیکنانی مثل صادق محرمی و محمد انصاری و علی علی پور و … را در پرسپولیس زنده نگه داشته هست، بعد حق دارد پای ارزش بایستد. حتی به قیمت سنگین شدن نفس هایش. برانکو سیدجلال را روی نیمکت نشاند و از حسین ماهینی در کنار شجاع خلیل زاده استفاده کرد. شجاع پرچم دار تازه بازیکنانی است که برانکو به آنها اعتقاد دارد. بعد پای او هم می ایستد. جهت ایستادن پای این عوض کردن نسلی که دوست دارد آن را به رخ بکشد، از مصلح در سمت چپ استفاده کرد.

برانکو و شاگردانش زمین نخوردند؛ ولی یکی از عالی ترین فرصت‌های زندگی‌شان را روی لبه تیغ می‌بینند.

بعد از همه این تصمیمات، غلط های فردی تیمش بسیار اوج رفت. رهبر تیم – حسین ماهینی – صورت هر لحظه مصمم خودش را نداشت. شجاع طبق معمول سه-چهار توپ خوب را قطع می کرد و یک اشتباه مرتکب می شد. مصلح در کارهای دفاعی ضعف داشت و محسن ربیع خواه توان کم کردن فاصله خط هافبک و حمله را نداشت. شاید غلط های فردی ارتباط زیادی به سرمربی نداشته باشد، ولی برانکو در این بازی اسیر یک تئوری اشتباه شد.

استفاده از ‹‹همان همیشگی›› در بازی ای که هیچ چیزش مانند هر لحظه نبود. طارمی نبود که غیرممکن ها را ممکن کند و ممکن ها را غیرممکن! کمال نبود که وسط زمین را جهت پرسپولیس کند و از همه مهم تر جای خالی انصاری در قلب دفاع به شدت حس می شد. همه این ها شرایط را جهت پرسپولیس غیرعادی کرده بود. برانکو حتی در بین دو نیمه هم دست به تصمیم تا حدودی اشتباهش نزد. هنگامی که تیمش به دو گل از حریف عقب بود، نه سیدجلال را به زمین آورد و نه ربیع خواه را بیرون کشید. احمد نوراللهی را به زمین فرستاد. آن هم به جای نبض میانه میدان تیم که خوب بلد بود پشت دفاع سعودی ها را پیدا کند.

کار از کار گذشته و گل چهارم وارد دروازه ضعیف ترین بیرانوند این چند ماه شده است بود. دوربین روی صورت برانکو؛ همانطور که فرشاد و سایر فرزند های تیم بعد از هر برد بزرگ در مصاحبه های طنزشان برانکو را اذیت می کردند، او دستش را مدام به موهایش می کشید و کلافگی از سر و صورتش می بارید. یک چیز ولی عوض کردن نکرده بود. اعتماد سکوها به پروفسور همچنان باقی است.

سکوهایی که شاید باورشان شده است باشد که فینال آسیا از دامنه دیدشان بسیار دور شده، ولی یادشان نمی رود روزی رویاهای دیگری حتی از ذهن ارزش دور شده است بودند. رویاهایی که برانکو ایوانکوویچ به کمک یکی از عالی ترین پرسپولیس های تاریخ آنها را دوباره زنده کرد. پرسپولیس برانکو هنوز هم هر تیمی را می ترساند. ولی به شدت مغرور شده است هست. مثل پسر یک خانواده پرتوقع که از تباهی به مسیر خوشبختی برگشته و فکر می کند هر لحظه در همین مسیر می ماند و تانک هم تکانش نمی دهد. ولی اینطور نیست.

ستاره های جوان آقای پروفسور هنوز خیلی کار دارند. شاید درست نباشد که بگوییم زمین خورده اند. آنها هنوز یکی از عالی ترین نسل های تاریخ هستند و فقط یکی از عالی ترین وقت های زندگی ارزش را روی لبه تیغ می بینند.

عبارات مهم : برانکو ایوانکوویچ – محمد انصاری

گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: khabaronline.ir

واژه های کلیدی: برانکو ایوانکوویچ | محمد انصاری | پرسپولیس | استفاده | پرسپولیس | فوتبال | تاریخ | ایران | برانکو