نگاهی متفاوت به جدایی سروش رفیعی از پرسپولیس

رفیعی خیانت کرد یا سر طاهری کلاه رفت؟

نگاهی مجدد به پروسه حضور سروش رفیعی در پرسپولیس بخوبی نشان می‌دهد او همان یک هفته قبل با کلوب قطری به توافق کامل رسیده بود و تنها شرح کوچکی ماند که آن هم آنقدر مهم نبود که این انتقال را خراب کند.

با این وجود دو نوع برخورد به این جدایی در رسانه‌ها شکل گرفت؛ عده‌ای اعتقاد داشتند مدیریت پرسپولیس مقصر است و نباید به هیچ‌وجه با چنین بازیکنی قرارداد 6 ماهه می‌بست و از سوی دیگر عده‌ای از رفیعی تمجید می‌کنند که راه طارمی و رضاییان را ادامه نداد و به روش مسالمت‌آمیزی، بدون غافلگیر کردن هواداران از مجموعه جدا شد.

نگاهی متفاوت به جدایی سروش رفیعی از پرسپولیس

اما واقعیت چیست؟

بهتر است در ابتدا به 6 ماه گذشته بازگردیم. همان روزهایی که امیر قلعه‌نویی و مسؤولان تراکتورسازی در مصاحبه‌های خود مدعی بودند این بازیکن به آنها گفته است پیشنهاد خارجی دارد و در صورت ماندن در ایران، تا آخر فصل پیراهن تراکتور را بر تن می‌کند. ولی نزدیکان پرسپولیس خبر می‌دادند او با کلوب تمام کرده و تنها یک مسئله کوچک بر سر راه هست؛ پوشیدن پیراهن شماره 7.

سروش 3 مطالبه بزرگ داشت؛ رقم و وقت قرارداد و شماره پیراهن. او به هر سه رسید. نزدیک به 800 میلیون جهت تنها یک نیم فصل گرفت و پیراهن شماره 7 را برتن کرد. از سوی دیگر او از برانکو گارانتی گرفته بود از همان بازی نخست در ترکیب مهم باشد و به بهانه ناهماهنگی با دیگر بازیکنان، چندین هفته روی نیمکت نرود. در صورتی که مهدی طارمی و رامین رضاییان به بهانه عدم آمادگی جسمانی و ناهماهنگی با سایر بازیکنان مجبور به تحمل نیمکت‌نشینی در ابتدای فصل شدند ولی سروش از همان بازی نخست برابر سیاه‌جامگان (آخرین بازی نیم‌فصل نخست) در ترکیب مهم قرار داده شد و این به واسطه همان شرطی بود که برانکو آن را قبول کرده، بود.

عبارات مهم : لیگ قهرمانان آسیا – تراکتورسازی
مدیربرنامه‌های رفیعی نتوانست در زمستان جهت او هیچ پیشنهادی ولو از قطر پیدا کند ولی حضور در لیگ قهرمانان آسیا عالی ترین ویترین جهت سروش بود که او دست‌کم یک تیم عربی را جهت خود دست و پا کند. با حضور سروش، خط میانی قرمزها جانی دوباره گرفت و اگرچه توپ‌های فراوانی را به واسطه اعتماد به نفس فراوانش از دست می‌داد ولی در مجموع فانتزی او موجب زیباتر شدن نمایش شاگردان برانکو شد.

حالا که پرسپولیس قهرمان شده است شاید این انتقال اهمیتش چندان به چشم نیاید ولی فراموش نکنیم در آن برهه تراکتورسازی سایه به سایه پرسپولیس حرکت می‌کرد و از قضا رفیعی یکی از عالی ترین بازیکنانش بود. مهم‌ترین رقیب پرسپولیس جهت قهرمانی در لیگ، به واسطه تصمیم اشتباه و عجیب عالیشاه و نوراللهی، ناگهان کفه ترازو را به نفع خودش سنگین‌تر کرد. آنهایی که امروز منتقد طاهری هستند که آیا نتوانست قرارداد 18 ماهه را با این بازیکن ببندد، خودشان را به 6 ماه قبل بازگردانند تا ببینند مدیریت تیم چه چاره‌ای جز این داشت.

قطعا سروش به دنبال حضور در لیگ قطر و درآمد آنچنانی بود، آیا که به‌خاطر ابطال کارت آخر خدمتش، زیان فراوانی را از لحاظ مالی متقبل شده است بود. از این رو به هیچ عنوان او با این ارقام حاضر به امضای قرارداد طولانی‌تر نبود. از سویی حضور او در تراکتورسازی به معنای قوی‌تر شدن رقیب مهم بود. آن روزها هنوز حکم فیفا نیامده بود و طبیعتا اگر سروش، نوراللهی و عالیشاه هر سه در ترکیب مهم تراکتورسازی بازی می‌کردند، شاید پرسپولیس به همین راحتی‌ها قهرمان لیگ شانزدهم نمی‌شد. در این عنوان تردید نکنید.

ولی طاهری عالی ترین کار ممکن را انجام داد و با این خرید علاوه بر پر کردن جای عالیشاه، از قدرت تراکتورسازی به مقدار قابل توجهی کاست (مراجعه شود به اعتراف امیر قلعه‌نویی) از این رو انتقادات از طاهری و حتی عنوان کردن این عنوان که آیا پیراهن شماره 7 را به او دادید هم چندان منصفانه نیست. اتفاقا رفیعی با بازی‌های خوبش، نشان داد وارث خوبی جهت علی پروین بود. ولو جهت 6 ماه. پیش از این هر بازیکنی این پیراهن را بر تن می‌کرد یا بشدت مصدوم یا فوتبالش دچار افت فاحشی می‌شد ولی رفیعی بعد از چندین دهه، نمایشی در خور آن پیراهن انجام داد.

از سویی رفیعی صراحتا اعتراف کرد جهت پول زیاد مجبور شد از تیم قهرمان کشور عزیزمان ایران راهی تیم انتهای جدول لیگ قطر شود. او می‌داند هنگامی که با این نمایش در پرسپولیس نتوانست نظر کی‌روش را جلب کند، طبیعتا در تیم سطح پایین الخور، احتمال دعوت شدنش بسیار کمتر هست. مگر اینکه کی‌روش بخواهد با دعوت از او این انگاره را در فوتبال ما جا بیندازد شما به لیگ خارج برو دعوتش با من. ولی بعید است دست‌کم جهت جام‌جهانی روسیه، کی‌روش چنین ریسکی را مرتکب شود. مگر اینکه نمایش سروش در الخور علی رغم پرسپولیس، زیاد حالت خدمت به تیم را داشته باشد تا نمایش فانتزی و خودنمایی؛ چیزی که کوچک‌ترین اهمیتی جهت سرمربی تیم‌ملی ندارد. در این 6 ساله جز مسعود شجاعی هیچ هافبک دریبل‌زن و فانتزی نتوانست نظر کی‌روش را جلب کند. شجاعی هم در تیم‌ملی به هیچ‌وجه سراغ بازی نمایشی نمی‌رود، آیا که می‌داند جهت سرمربی تیم‌ملی از دست دادن توپ یعنی بدترین کار ممکن در زمین. (یکی از رازهای مهم گل نخوردن تیم‌ملی به همین عنوان ارتباط دارد).

از این رو نمی‌شود جدا شدن سروش رفیعی را با بی‌مدیریتی طاهری مرتبط دانست. آنها با سروش یک معامله برد- برد کردند. پرسپولیس به خواسته‌اش رسید و رفیعی هم موفق شد آخر یک مشتری پولدار عربی پیدا کند. سروش می‌داند بهای این پول شاید از دست دادن جام‌جهانی باشد ولی گویا پرسشها مالی جهت او اهمیت به مراتب بیشتری دارد.

از این رو شاید سال بعد درست در چنین روزهایی شاهد بازگشتش به پرسپولیس باشیم و مصاحبه‌هایی از جنس مصاحبه‌های محمد نوری که از جدا شدنش پشیمان به نظر می‌رسید. ولی مساله مهم همان 800 هزار دلاری است که ترکاشوند به رسانه‌ها اعلام کرد.

به تصمیم شخصی یک فوتبالیست احترام بگذاریم و خدماتش را از یاد نبریم. او خودش بهتر از همه عواقب این انتقال و حضور در تیم ضعیف و دست و پا بسته الخور را می‌داند ولی 800 هزار دلار، شاید جهت او به اندازه 3 بازی ثابت در جام‌جهانی ارزش داشته باشد. نه سروش خیانت کرد و نه طاهری سرش کلاه رفت؛ آنها یک معامله برد- برد را انجام دادند. جهت قرمزها هم نمی‌تواند این جدایی چندان پر ضرر باشد، آیا که سیامک نعمتی نشان داده بدون توپ لو دادن‌های رفیعی قادر است براحتی جای او را پر کند.

گردآوری:گروه ورزش سیمرغ
seemorgh.com/sport
منبع: وطن امروز

سروش رفیعی از تیم پرسپولیس رفت و عده ای معتقدند که وی خیانت کرده یا اینکه سرپرست پرسپولیس سرش کلاه رفته است!

واژه های کلیدی: لیگ قهرمانان آسیا | تراکتورسازی | سروش رفیعی | پرسپولیس | پرسپولیس | پیراهن | قهرمان | فانتزی | قرارداد | نمایش | شماره