بازخوانی بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم
در این گزارش بخش‌هایی از بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم را می‌خوانید.
به گزارش خبرنگار دولت گروه سیاسی گروه تحریریه سایت جوان، از دوم تا هشتم شهریورماه، همزمان با سالگرد شهادت شهیدان رجایی و باهنر به نام هفته دولت نامگذاری شده است است.
مقام معظم رهبری مطابق سنت هر ساله در هفته دولت با اعضای کابینه دیدار و گفت‌وگو میکنند. در این گزارش بخش‌هایی از بیانات ایشان در دیدار با دولتهای هفتم و هشتم را می‌خوانید.
بازخوانی بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم
بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دولت وقت در تاریخ 2 شهریورماه 1376
مردم، مردمِ هوشیاری هستند و آنچه از دولتها انتظار دارند، حرکت معقول و منطقی به سمت اهدافی است که اعلام شده است هست. ان‌شاءاللَّه خدای متعال هم توفیق خواهد داد، تا آنچه را که شما به مردم گفتید و وعده دادید و مردم هم آنها را قبول کردند و از شما توقّع دارند، در کمترین زمانی بتوانید انجام دهید.
اما من در همین‌جا به همه توصیه میکنم؛ هم به مسؤولان، که عجله نکنند و کار شتاب‌زده انجام ندهند؛ هم به مردم، که توقّعِ دور از منطق نداشته باشند و خیال نکنند که در ظرف مدت شش ماه یا یک سال، همه پرسشها حل خواهد شد. البته هنگامی که حرکت شروع شد، آثار حرکت نشان داده خواهد شد. یعنی شش ماه، یک سال که بگذرد، معلوم میشود که دولت کار و حرکت میکند. مردم هم این را از شما میخواهند. من گمان نمیکنم که مردم عزیز ما، بیش از این هیچ توقّعی از دولتها داشته باشند که در آن جهاتی که مورد نظر هست، برنامه‌هایی را که مصلحت است و مورد خواست مردم و اراده دولت، آنها را انجام دهند.
جاهایی است که اگر اقدامی را در زمینه صنعت، در زمینه پرسشها اقتصادی، در زمینه پرسشها پولی، در زمینه پرسشها فرهنگی و در زمینه پرسشها گوناگون انجام دهیم، به نفع مردم هست؛ ولی گروههای خاصّی در جامعه هستند – گروههای پولی، مالی، اقتصادی، ثروتمندان، گروههای فرهنگی و گروههای سیاسی – که اینها متضرّر خواهند شد. این، آن نقطه حسّاس هست. آن صراط مستقیم، این‌جا معلوم میشود.
در این گزارش بخش‌هایی از بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم را می‌خوانید.
این، جای همان فرمایش امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام است که «فانّ سخط العامة، یجحف برضی الخاصة» (۱). یعنی اگر یک وقت مردم خشمگین بودند، خشنودی گروههای فواید به‌کل نابود خواهد شد و بر باد خواهد رفت. سخط و خشم عمومی، خشنودی گروههای خاص را پایمال خواهد کرد. گیرم که چند صباحی، ما در فلان سیاستی که اعمال کردیم و فلان کاری که اجرا نمودیم، چهار نفر از گروههای خاص یا گروههای پولی و مالی را هم از خودمان راضی کردیم؛ ولی اگر خدای ناکرده با این کار، مردم را ناراضی کرده باشیم، این نارضایی مردم مثل توفانی می‌آید و همه اینها را در مینوردد. این، هیچ ارزشی ندارد. بعد عکسش را میفرمایند: «وانّ سخط الخاصّة، یغتفر مع رضی العامة(۲)». یعنی اگر فرض کنیم که گروههای خاصّ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و غیره، سرِ سیاست و عملی از ما خشمگین و ناراضی شدند و گفتند که دولت آیا این کار را انجام داد، چنانچه «یغتفر مع رضی العامة»؛ یعنی هنگامی که که عامه و – به تعبیر امروز ما – توده مردم خشنود و راضی باشند، خشم آن گروهها قابل بخشایش هست. باید این را فکر کرد.
بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دولت وقت تاریخ 2 شهریورماه 1377
برادران و خواهران! تلاش کنید در همه برنامه‌ریزیها و در همه تلاشها، نیّتتان این باشد که رضای الهی را کسب کنید. این، ما را هدایت هم خواهد کرد. هنگامی که ما این‌طور تصمیم بگیریم و اراده کنیم و بخواهیم، طبعاً دچار بعضی اشتباهاتی که از واکنش‌ها خود ما هم ناشی میشود، نخواهیم شد.
در زمینه پرسشها کشور و بخصوص در زمینه پرسشها اقتصادی، توجّه به اشتغال جوانان و جهتگیرىِ فکری و معنوی و فرهنگی آنان، خیلی مهم هست. امروز عمده مخاطبان ما در کشور، جوانانند. خوشبختانه نیروی عظیم این کشور، ناشی از نیروی جوان هست. این فرصتی است و میتواند به عنوان یک نقطه قوّت به کار رود. البته دشمن، درست در نقطه برابر آنچه که شما میخواهید، تلاش میکند که این نقطه قوّت را به نقطه ضعف تبدیل کند؛ جوانان را به فساد بکشاند؛ از لحاظ فکر سیاسی، از لحاظ واکنش‌ها اجتماعی، از لحاظ واکنش‌ها فردی، با تبلیغاتش آنها را دچار آلودگی کند.
در داخل هم متأسّفانه کسانی هستند که در این جهت کار میکنند؛ همان کاری را میکنند که درست دشمن دنبال آن کار است: ایمان جوانان را ضعیف کردن، پیوند آنها را با نظام و با مسؤولان کشور سست کردن، آنها را به آینده بدبین و دلسرد کردن، آنها را نسبت به محیطی که در آن زندگی میکنند، بیاعتقاد کردن. این کارها متأسّفانه انجام میگیرد. البته از دشمن، غیر از تلاش خصمانه، توقّع دیگری نیست. آنچه که ما از خودمان توقّع داریم، این است که بایستی تلاشمان را در خنثی کردن هدفهای دشمن های متمرکز کنیم.
در زمینه پرسشها خارجی هم، این روشی را که امروز دولت در پیش گرفته است – یعنی در تماس زیاد بودن با کشورها و عادّی کردن روابط با همه کشورهایی که میتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم – من تأیید میکنم؛ روش درستی هست. در زمینه سیاست خارجی باید تلاش کنید که همه در دنیا بدانند که ملت و دولت ایران، انگیزه و هدفش این است که میخواهد با فکر خود، با نیروی خود، با اراده خود، در راه سعادت خود قدم بردارد. این آن چیزی است که ما به عنوان یک ملت دنبالش هستیم. حقّ ملت ما هم است که در فکر این باشد که با ذهنیّت خودش، با فکر خودش، با فلسفه خودش، با دین و ارزشهای خودش، راههای سعادت و تکامل را بپیماید. البته کسانی که تلاش دارند فرهنگ و روش خودشان را تحمیل کنند، این را نمی‌پسندند؛ لیکن مردم بیغرض و بینظر دنیا، این را میپسندند.
بازخوانی بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم
در ارتباطات دیپلماسی ما، باید بر این استقلال و بر این عزّت اجتماعی تکیه شود، که بحمداللَّه میشود و این روش درستی هست. ما با ملتهای دنیا و با دولتهای گوناگون عالم، بنای همکاری و تفاهم داریم؛ البته نه با زورگویان و کسانی که میخواهند همه پرسشها را با تکیه بر قدرت خودشان حل کنند؛ مثل امریکا. با اینها آبمان در یک هوا نمیرود.
بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دولت وقت تاریخ 2 شهریورماه 1378
عبارات مهم : مقام معظم رهبری – رکود اقتصادی
در کشور ما، هفته دولت، هفته ولادتِ دولت نیست. جاهای دیگر، اگر بخواهند چنین روزی و چنین مناسبتی بگذارند، قاعدتاً ولادتِ دولت یا مثلاً کار برجسته‌ای را که دولت انجام داده، در نظر میگیرند و هفته دولت معیّن میکنند؛ ولی ما آمدیم و هفته دولتمان را یادبود شهادت قرار دادیم. این چیز خیلی پُرمعنا و مهمّی هست؛ این معنایش آن است که راه ما، راه همین خصوصیات هست. این‌که آیا ما شانسِ گرفتنِ پاداش شهادت را داشته باشیم یا نه، بحث دیگری هست. بنده که به خودم امید چندانی ندارم. حالا شاید ان‌شاءاللَّه در بین شما کسانی باشند که آخر کارشان شهادت در راه خدا باشد که این افتخار بزرگی هست. حالا این پاداش نصیب ما بشود یا نشود، راهمان این هست؛ راهِ کار جهت خدا، با اخلاص و همراه با رشادت و دلیری و دلیری و بیباکی در مواجهه با مشکلات.
در این گزارش بخش‌هایی از بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم را می‌خوانید.
پس، سه خصوصیت شد: یکی این که کار و تلاش کنیم. دوم این‌که این کار را با رشادت و دلیری انجام دهیم. سوم این‌که جهتگیریاش را خدا قرار دهیم. اگر این سه خصوصیت باشد، من مطمئنّم این موفّقیتهایی که شما در ظرف این دو سال به دست آورده‌اید، به مراتب زیاد خواهد شد. بحمداللَّه موفّقیتها کم هم نیست. چون شما با مردم حرف کم میزنید، شاید خیلی از آنها موفّقیتهایتان را در بخشهای متفاوت ندانند؛ لیکن ما و کسانی که دستشان در کار هست، میدانند که شما کارهای خوب و مفیدِ فراوانی انجام داده‌اید. بنابراین، با وجود آن سه خصوصیت، موفّقیتهای شما روزبه‌روز زیاد خواهد شد و در قبال آن مجموعه انسانی که با این سه خصوصیت حرکت میکنند، یقیناً هیچ مشکلی تاب مقاومت نخواهد داشت. همه تنگناها و پرسشها – پرسشها انسانی، پرسشها سیاسی و پرسشها مالی – برطرف خواهد شد؛ این وعده الهی است.
یک نکته، انسجام و هماهنگی دولت است و پرهیز از این‌که بخشی از دولت، بخش دیگر را تضعیف کند. این مجموعه شما باید واحد باشد. شما باید به معنای واقعی کلمه با هم همکاری کنید. من نمیگویم شما توقّعاتِ بخشی نداشته باشید. یک وقت من به یکی از این آقایانی که توقّعات بخشی داشتند و از من چیزی میخواستند، گفتم: من این کار شما را انجام نخواهم داد – یعنی امکان ندارد – ولی نفس این تلاش را تحسین میکنم! بنابراین، من فینفسه از تلاشِ بخشی گله‌مند نیستم؛ ولی این تلاش بخشها نباید جداگانه به کلیّت و جنبه فرابخشی دولت صدمه‌ای بزند؛ یعنی بخشهای متفاوت باید رعایت امر را بکنند. به نظر من، عمده مسؤولیت هم در آن قسمتهای ستادی دولت است که عبارت باشد از شرکت برنامه و بودجه و شرکت امور اداری و استخدامی کشور و بخشهای ستادی که عمدتاً هم در شخص مدیر جمهور متمرکز است.
در دولت، باید مدیر جمهور را محور قرار داد. من هر لحظه گفته‌ام که دولت به چهارراهی میماند که مدیر جمهور، مثل فرمانده سر این چهارراه هست. هنگامی که جلوِ یک بخش دست گرفت، آن باید متوقّف شود، تا بخشهای دیگر بتوانند بیایند و حرکت کنند. هنگامی که اشاره کرد که حرکت کنید، حرکت کنید؛ یعنی جلوتر نروید و عقب هم نمانید. آنچه را که مدیر جمهور با مشورت، با رعایت جوانب قضیه، با ملاحظه آن چیزهایی که بخشهای متفاوت میروند و به عنوان نیازهای متفاوت با او در میان میگذارند و نگاه فرابخشی که به طور طبیعی دارد، اولویت تشخیص میدهد، آن باید رعایت شود.
بینید اولویّتها چیست؛ آن وقت اولویّتها خطّ ما را معین خواهد کرد که چه کار کنیم. اولویّتها، مسأله اشتغال، مسأله ارزش پولی ملی، مسأله متوقّف کردن تورّم و یا کم کردن آن در حدّ ممکن، مسأله رکود اقتصادی و فعّال کردن کشور هست. البته آنچه فوراً به ذهن می‌آید، این است که همه اینها پول مورد نیاز دارد. از کجا درآمد تولید کنیم؛ اینها همه به هم وصل هست. این معلوم است که اینها به هم وصل هست؛ ولی هیچ یک از اینها بن‌بست به وجود نمیآورد. اگر ما به کمبودهای کاری خودمان نگاه کنیم – آن خللها و اختلالهایی که در بعضی از برنامه‌های خود ما است – خواهیم دید که از کجا چوب میخوریم. با یک مقدار صرفه‌جویی بیشتر، با یک مقدار دقّت و دلسوزىِ دستهای عامل و کننده کار، خیلی از این پرسشها بتدریج برطرف میشود. روند برطرف مشکلات، مثل روند به وجود آمدن پرسشها هست. همچنان که هنگامی که مشکلی به وجود می‌آید – چه مسئله اقتصادی، چه مسئله سیاسی و چه سایر پرسشها – به دنبال خودش پرسشها دیگری میآورد، برطرف پرسشها هم همین‌طور هست. شما یک گره را که باز میکنید، میبینید امکان باز کردن پنج گره دیگر بعد از آن به وجود می‌آید.
بازخوانی بیانات رهبری در دیدار دولتهای هفتم و هشتم
هر کدام از دستهای عامل که از جای کم و کوچکی شروع کنند، من خیال میکنم که به جاهای خوبی خواهند رسید. این مقتضی آن است که شما در خرج کردن پول، در گزینش برنامه‌ها، در تقدیم بخشی بر بخش دیگر – و داخل هر بخش، برنامه‌ای بر برنامه دیگر – اولویّتها را رعایت کنید. من میبینم که در جاهایی این اولویّتها رعایت نمیشود. اگر این مسأله مورد توجّه قرار گیرد، به نظر من خیلی از پرسشها حل خواهد شد. این هم جز در دولت، جای دیگری حل نخواهد شد؛ علاج آن فقط دولت هست؛ یعنی بایستی گفته شود که نه آقا! جهات محسنه‌ای که شما ذکر کردید، همه‌اش در این برنامه است – هیچکدام مورد انکار نیست – ولی اولویّت ندارد؛ برنامه دیگری وجود دارد که پنج جهت محسنه بر این اضافه دارد؛ یا عیبی که در برنامه شما هست، در این برنامه وجود ندارد؛ این‌گونه بایستی وارد کارها شوید.
به نظر من، پرسشها انسانی و پرسشها آموزش و پرورش و پرسشها اقتصادی و پرسشها اجتماعی و آنچه که به بخش خدمات ارتباط پیدا میکند، اینها را بایستی این‌طوری نگاه کرد. این، کار شرکت برنامه و بعضی از بخشهای ستادی را – همان‌طور که گفتم – واقعاً سنگین میکند. بایستی در این زمینه حقیقتاً مخلصانه، صادقانه و پُرتلاش کار کنند و مدیر جمهور را قادر نمایند تا آن‌جایی که باید تصمیم بگیرد، بتواند تصمیم بگیرد و هنگامی که به این بخش اشاره کرد که متوقّف شود، متوقّف گردد و دیگر حرف و گله‌ای نباشد. بنابراین، محور بودن مدیر دولت، اصل قضیه است.
دومین نقطه‌ای که در آن رعایت اولویّتها مورد نیاز هست، پرسشها کلی جامعه هست. ببینید؛ گاهی یک مسأله، مسأله مهم ماست؛ ولی بر ما یک مسأله فرعی را تحمیل میکنند که مسأله عمده‌ی ما میشود؛ کمااین‌که الان ملاحظه کنید، مسأله قتلها(۷)، مسأله عمده کشور شد. آیا واقعاً مسأله عمده کشور، این چند فقره قتلی است که اتّفاق افتاد!؟ ما وزارت اطّلاعاتی داریم، دستگاههای دیگری داریم؛ مسؤولانی داریم؛ اینها مینشینند حل میکنند. آیا واقعاً مسأله مهم کشور این است!؟ ما این همه پرسشها داریم، این همه پرسشها و معضلات مردم وجود دارد؛ همه اینها کنار رفت و در برهه‌ای از زمان، اغلب بحثها، یا اغلب همّتها مسأله قتلها شد! این‌گونه نمیشود کار را با موفّقیت ادامه داد و پیش برد.
واقعاً نگاه کنید ببینید امروز مسأله مهم کشور چیست. من گمان نمیکنم اگر کسی نگاه عادّی به زندگی مردم بکند، تردیدی به وجود بیاید که مسأله مهم کدام هست. آیا خودمان را به پرسشها درجه دو و پرسشها فرعی مشغول کنیم!؟ ممکن است در فهرست پرسشها مردم، پرسشها مهمّی وجود داشته باشد – مثلاً ده رقم نوشته شده است باشد – ولی مهمترین را باید پیدا کرد. در این‌جا باید اولویّتها را مشاهده کنید؛ که من همین‌جا به نقطه چهارم میروم.
مهمترین مسأله، مسأله اقتصادی هست. این طرحِ «ساماندهی اقتصادی» کار بزرگی بود که دولت شما انجام داد. آیا آن را ندیده میگیرید؟ آیا شما به طور جدّی به آن نمیپردازید؟ من واقعاً از اوّل انتظارم این بود؛ ولی حالا این انتظار را زیاد دارم. طرحِ «ساماندهی اقتصادی» امیدی در مردم ایجاد کرد؛ انصافاً کار خوبی هم شد. شما ببینید چقدر از این طرح اسم آورده شد و در رسانه‌ها راجع به آن چقدر صحبت شد. آقای مدیر جمهور شخصاً نسبت به آن حرف زدند و وعده دادند و ما در آن حدّی که احساس نیاز شد، حمایت کردیم و خودِ مسؤولان هم راجع به آن صحبتهایی کردند. انتظار بود این قضیه به طور جدّی دنبال شود. طرحِ «ساماندهی اقتصادی» باید دنبال شود. من فکر میکنم نقاط اصلیای که در این طرح بود، همان نقاط اساسیای بود که ما امروز به آن نیاز داریم.
در این طرح، بحث اشتغال بود. مسأله اشتغال، مسأله بزرگ و مهمّی هست. حقیقتاً بایستی این بخش از دولت، مورد تأیید جدّی و همکاری حقیقىِ همه قرار گیرد. البته یک بخش هم نیست؛ فقط وزارت کار نیست؛ همه بخشهای اقتصادی تقریباً به نحوی در مسأله اشتغال سهیم و شریکند؛ همه باید کمک کنند. این مسأله ایجاد هفتصد هزار شغل در سال، چیز کمی نیست. ایشان درست میگویند؛ این خیلی بیش از آن مقداری است که ما ظرفیّتش را در گذشته تجربه کرده‌ایم؛ ولی به نظر من میشود.
من اعتقادم این هست. حالا ممکن است سال اوّل ما نتوانیم این رقم را تأمین کنیم؛ فرض کنید نصف این رقم را تأمین کنیم؛ ولی با تأمین نصف این رقم در سال اوّل، در سال دوم عدد مضاعف خواهد شد؛ سال سوم عدد مضاعف خواهد شد و همین‌طور به صورت تزایدی پیش خواهد رفت. مجموعه همین خواهد شد – شاید زیاد هم بشود – به شرطی که آن را دنبال کنیم و تلاش نماییم.
بحث مربوط به روستاییان هم مهمّ هست. الان این زلزله و این سیل و این خشکسالىِ آن‌چنانی اتّفاق افتاده هست. حقیقتاً الان خطر مهاجرت زیاد هست. این مهاجرت، بقیه پرسشها را به دنبال خود میآورد. وضع روستاها، وضع بدی هست. به نظر من باید به روستاها و معضلات مردم خیلی توجّه شود. یکی از چیزهایی که من میخواهم در این زمینه جدّاً به مردها توصیه کنم، این است که به نقاط محروم بروید و با مردم به طور روبه‌رو تماس بگیرید و در جریان کارهایشان قرار گیرید.
خود این سفرهایی که انجام میشود – بخصوص به نقاط دوردست و محروم – خیلی باارزش و بابرکت هست؛ چون انسان را در واقعیتهایی قرار میدهد که آنها را شنیده هست. گزارش خیلی میخوانیم؛ ولی گزارشی که انسان از نزدیک آثار آن را لمس کند، انصافاً تأثیر دیگری دارد. بنابراین، به نظر من به مسأله اقتصادی – که پرسشها مردم عمدتاً امروز بر محور پرسشها اقتصادی است – خیلی باید توجّه شود؛ بعضی از بخشها در این زمینه زیاد کار کنند.
بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دولت وقت تاریخ 5 شهریورماه 1380
امسال را سال واکنش‌ها علوی نامگذاری کردیم. چه کسی باید واکنش‌ها علوی داشته باشد؟ در درجه اوّل، من و شما؛ چون ما واکنش‌ها علوی را در دوران حاکمیت آن حضرت مورد توجّه قرار دادیم، نه در داخل منزل یا در مزرعه که چاه میکَند. بعد ما مخاطبان مهم هستیم. کار خوبی که روابط عمومی دولت کرد، این بود که امسال همه روزهای هفته دولت را به نام امیرالمؤمنین گذاشت. کار بسیار درست و منطقیای بود. امسال، سال واکنش‌ها علوی است و مسؤولیتهای ما هم سنگین هست. مسؤولیت بنده که روشن است چقدر سنگین هست؛ مسؤولیت شما مردها وزرا و معاونان مدیر جمهور هم بسیار سنگین است.
اگر کار شما نیرومند باشد، مملکت را پیش خواهد برد و مردم را نسبت به نظام خوشبین خواهد کرد؛ ولی اگر کار شما خدای نکرده ضعیف یا معیوب باشد، جهت مردم دردسر و مسئله ایجاد خواهد کرد و آنها را به نظام بدبین میکند. بنابراین بیش از آنچه که یک وزیر یا حتّی مجموعه هیأت وزیران، مورد محاکمه و مطالبه مردم قرار گیرد، اصل نظام به چالش کشیده میشود و مثلاً میگویند آیا وضع ترافیک، امنیّت و اقتصاد نظام این‌گونه هست؛ نمیگویند آیا هیأت وزیران این‌طوری هست. میبینید که در تبلیغات دنیا هم بخصوص روی این توصیه تکیه میشود. بنابراین تأثیر ضمنی آن همین است.
الان ما باید چه کار کنیم؟ من عرض میکنم که دولتهای گذشته و وزرایی که قبل از شما بودند، نقاط قوّت و ضعفی داشتند. نقاط قوّت و ضعف آنها را به‌درستی پیدا کنید و بنا را بر افزودن بر قوّتها و کاستن از ضعفها بگذارید؛ به شرطی که در آشنایی نقاط قوّت و ضعف، اشتباه پیش نیاید. من باز به بعضی از امواج تبلیغاتىِ فرهنگىِ مصنوعی و عمدتاً وارداتی اشاره میکنم که تلاش میکنند بعضی از نقاط قوّت دولتهای قبلی را نقاط ضعف وانمود کنند. اگر ما در دوره جنگ یا در دوره مرحوم شهید رجایی در زمینه‌های اقتصادی، فلان تصمیمها را گرفتیم و در زمینه‌های امنیتی فلان کارها را کردیم که نیاز کشور بود، امروز بعضی تلاش میکنند اینها را به عنوان یک نقطه ضعف معرفی کنند. اگر ما در آن وقت وزرایی داشتیم که بعد از آن که دوره وزارتشان تمام شد، هنگامی که میخواستند روز جمعه به نماز بروند، همراه با زنشان سوار موتورسیکلت شدند و به نماز جمعه رفتند، این نقطه قوّت هست؛ اینها جزو افتخارات ماست؛ اینها تابلوست و باید بماند. اگر ما وزرایی داشتیم که مقیّد بودند در نماز جمعه شرکت کنند و در میان مردم بنشینند و حرف آنها را بشنوند، اینها نقطه قوّت است.
مرحوم شهید کلانتری به من گفت در نماز جمعه نشسته بودم، یک نفر به من رو کرد و گفت ببین چقدر زمانه عوض شده است هست. گفتم چطور؟ آن شخص به کسی که در صفِ جلو نشسته بود، اشاره کرد و گفت: او وزیر هست. مرحوم شهید کلانتری میگفت به صف جلو نگاه کردم، دیدم عباسپور – وزیر نیرو – هست. به او گفتم بعد من یک چیز عجیبتر به تو بگویم؛ من هم وزیرم! خدا شهید کلانتری را رحمت کند. آنهایی که او را دیده بودند و میشناختند، میدانند که آدم بسیار پُرتحرک، پُرخون، پُرعزم و خیلی به دردبخوری بود. او هم واقعاً از جمله کسانی بود که از دستمان رفت.
اگر وزرا به مناطق محروم سرکشی میکردند، اگر در کارتابلها غرق نمیشدند و به میان مردم میآمدند، اینها نقاط قوّت بوده هست. نقاط ضعف هم وجود داشته هست. اگر ما انضباط ادارىِ کم و کاربلدىِ اندک و تجربه ناچیزی داشتیم، اینها نقاط ضعف هست؛ باید اینها را برطرف کنیم. نباید در آشنایی نقاط قوّت و ضعف اشتباه کنیم. اگر آن وقت وزیری مثلاً به خودش حق میداده که در زمینه کارهای مالی علی رغم قانون عمل کند، به خیال این‌که دوران انقلاب هست، کارش نقطه ضعف محسوب میشده هست. اوایل انقلاب وزیری به من گفت من فلان چیز را از فلان جا میآورم؛ ولی اگر اجازه ندهند، دیوار را سوراخ میکنم و آن را میآورم! البته آن روز شاید کسی او را به خاطر آن کار مذمّت نمیکرد؛ ولی این نقطه ضعف هست. نقاط ضعف را کم کنیم، نقاط قوّت را اضافه کنیم و در آشنایی نقاط قوّت و ضعف، اشتباه نکنیم.
صیحت اوّل من این است که دولت را، دولت کار و عمل قرار دهید. ببینید عزیزان من! جمهوری اسلامی آمد تا حرفهای خوب را به عملهای خوب تبدیل کند؛ والّا هر لحظه حرفِ خوب میزدیم و بلد هم بودیم. ما در دوران اختناق، آن همه صحبت داشتیم؛ نگاه کنید چقدر حرفهای خوب در آنها وجود دارد. در جمهوری اسلامی و حاکمیت اسلام، این حرفها باید به اعمال خوب تبدیل شود. این اعمال خوب چیست؟ همان عمل صالح هست؛ «الّا الّذین امنوا و عملوا الصّالحات»؛ (۴) اینها دیگر خسران ندارند. باید همان ایده‌ها و آرمانها و خواسته‌ها به واقعیت تبدیل شود و تبلور پیدا کند و عملِ صالح شود. هر مقدار توانستید در این زمینه پیش بروید، جهت خودتان ذخیره‌ای درست کرده‌اید. امیرالمؤمنین فرمود: «فلیکن احبّ الذخائر الیک ذخیرة العمل الصّالح»؛ (۵) ذخیره عمل صالح، باید محبوبترین ذخیره‌ها پیش تو باشد؛ یعنی از ذخیره پول، ذخیره خواسته‌ها و تنخواههای زندگی – مثل منزل و … – و حتّی ذخیره اعتبار و آبرو جهت تو محبوبتر باشد. از فرصتِ زودگذر، حدّاکثر استفاده را بکنید و جهت مردم کار کنید تا بتوانید هم رضای الهی را کسب کنید – که باید باور کنیم این بسیار مهمتر است – و هم البته نام نیک دنیوی و مردمی را کسب کنید و مردم بگویند خدا پدرش را بیامرزد؛ هنگامی که این وزیر آمد، این بخشِ کار و این قسمت اصلاح شد؛ یا هنگامی که این دولت آمد، این مجموعه کارها درست شد.
بخش‌هایی از بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با دولت وقت تاریخ 4 شهریورماه 1381
من میخواهم خواهش کنم که حتماً مسأله مبارزه با فساد را جدّی بگیرید و دنبال کنید. این‌که ما دو سه سال قبل گفتیم اصلاحات واقعی در کشور، مبارزه با فقر و فساد و تبعیض هست، هر روز که میگذرد، اعتقاد بنده به این مسأله راسختر میشود. هیچ اصلاحی در کشور بدون پرداختن به این سه مقوله اساسی و بنیانی ممکن نیست صورت گیرد؛ اینها مادرِ همه اصلاحات است و باید بالاخره در کارها به این قضیه بپردازید.
نکته آخری که میخواهم عرض کنم، این است که حضور دشمن را در پشت پرده فرهنگ و سیاست جدّی بگیرید. این یک واقعیّت است و هرچه میگذرد، این حقیقت که دشمن در مقاصد پلید خود، امید زیادی به مقوله فرهنگ و پرسشها سیاسی دارد، زیاد واضح و آشکار میشود. نباید غافلانه و ساده‌لوحانه بعضی از پدیده‌ها را جدای از علّت و بریده از عامل اصلیاش تلقّی کرد و به این و آن نسبت داد. حقیقتاً دشمن های میخواهند از فضای فرهنگی کشور علیه انقلاب، نظام و دولت استفاده کنند. باز مجدّداً تأکید میکنم: هم به مردم اطّلاع‌رسانی کنید، خبر دهید و پیشرفتها را بگویید؛ هم اگر واقعاً موانعی وجود دارد، آنها را هم شفّاف با مردم در میان بگذارید.
صرف این‌که ما بگوییم موانعی در کار هست، مردم را قانع نمیکند و آنها نمیپذیرند. اگر واقعاً موانعی وجود دارد و کسانی هستند و جریانی موجود است که نمیگذارد شما کار کنید، این را شفّاف و صریح به مردم بگویید. یا این است که حقیقتاً معلوم میشود این شخص یا این افراد یک حرکت مجرمانه انجام میدهند و نمیگذارند مسؤولان یا دولت کار کنند، که در این صورت باید به این جرم پیگیری شود، یا این است که آن طرف هم منطقی دارد. بالاخره یا باید او را متقاعد کرد یا او شما را متقاعد کند. این را در معرض افکار عمومی بگذارید و صریح و روشن و شفّاف با مردم در این زمینه‌ها صحبت کنید. به نظر من این به پیشرفت کار کمک میکند.
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: مقام معظم رهبری | رکود اقتصادی | برنامه | اقتصادی | برنامه | بیانات رهبری در دیدار با دولت هفتم | بیانات رهبری در دیدار با دولت هشتم | توصیه های رهبری به دولت هفتم