به نام کار آفرینی به کام مدرک گرایی

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی گروه تحریریه سایت جوان، کار آفرینی در لغت به معنای فرآیندی جهت خلق ارزشی تازه است از طریق تلاش متعهدانه و با در نظر گرفتن ریسک‌های موجود در فرآیند مورد نظر. در واقع کلمه کارآفرینی از کلمه‌ای فرانسوی به معنای تعهد و متعهد شدن گرفته شده است هست؛ و در عمل کارآفرینی یکی از مهم‌ترین وجوه تولید می‌باشد. تولید هر لحظه با چندینه مسئله مهم روبرو بوده هست، که از مهم‌ترین آن‌ها یکنواختی در تولید محصول و به روز نشدن آن است که نتیجه‌ای جز از دست دادن مشتری در پی ندارد؛ لذا جهت تولید کننده‌ها هر لحظه وجود افراد خلاق و واقف به همه وجوه تولیدی غنیمت محسوب می‌شود. به همین خاطر صنعت به تربیت نیرو‌هایی تحصیل کرده در زمینه‌های جزیی و تخصصی در زمینه‌های متفاوت و در رشته‌های گوناگون روی آورد و کد رشته‌های متنوع از بعد آن پدید آمد.

در واقع تحصیل در بسیاری از دروس جهت پیشبرد صنعت و کمک به تولید کننده‌هایی بود که نمی‌توانستند پاسخگوی نیاز‌های تازه مخاطبین خود باشند. همانگونه که در طول وقت مردم با احساس نیاز خود به وجود مشاغل متفاوت آن‌ها را از هم تفکیک کردند تا قصاب و نجار و بقال و… به عنوان کد شغل‌های متفاوتی از هم عرضه شوند.

آنچه در این بین بعضی کشور‌ها نادیده گرفتند آن بود که نیاز بومی خود به کد رشته‌های خاص را نادیده گرفتند و به عنوان مثال کشوری که هیچ مرز دریایی ندارد مهندسین شیلات و رشته‌های دریانوردی و … را تربیت نمودند. این معضل به کشور ما هم سرایت کرد و قبل از اینکه نیاز سنجی کنیم، رشته‌های متنوع دانشگاهی پدید آمده در دانشگاه‌های دنیا را به دانشگاه‌های داخلی وارد کردیم. این عدم تدبیر تا آنجا پیش رفت که حتی نیاز سنجی تعداد نفرات مورد نیاز رشته‌های متفاوت هم صورت نگرفت و دانشگاه‌ها به وارد یک بازی و مسابقه خیالی با همدیگر شدند تا دانشجو و اساتید بیشتری را به خود جذب کنند و هیچ کس در این میان به فکر تولید کننده‌ای که از پاسخگویی به مخاطب عاجز مانده و رو به ورشکستگی قرار داده نبود.

به نام کار آفرینی به کام مدرک گرایی

امروز به وضعیتی رسیده ایم که مسئولین، خود، دم از ازدیاد تحصیل کرده‌ها می‌زنند، خود از نبود بازار کار می‌گویند، خود از عدم نیاز به این هجم از تحصیل کرده‌ها می‌گویند.

“خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو” این مثل به خوبی بیانگر آن است که در کشور عزیزمان ایران عزیز جهت گرفتن مدارک تحصیلی رخ داده، از شوق جهت علم اندوزی به چشم و هم چشمی در ستاندن مدرک نازل شدیم. قرار بر این بود تا رشته‌هایی مانند آمار، اقتصاد و سایر علوم بین رشته‌ای در دانشکده‌های علوم مهندسی مشغول به تحقیق شوند تا از ترکیب دو علم راهکار‌های نوین به دست آید، امروزه از ترکیب دو رشته مکانیک و آمار پدید آمده است و تحقیقات بسیار سنگینی را نیز می‌طلبد، ولی در دانشگاه‌های ما چه در رشته مکانیک و چه در رشته آمار تعدا کسانی که به این امر روی آورده اند به انگشتان دست هم نمی‌رسد. در عوض رشته‌ها را در دانشکده‌های دور از هم جای دادیم.

آنچه در این بی تدبیری ذبح شد؛ پیزی جز کارآفرینی نبود. حال باید برو. یم و روز کارآفرینی را مراسم خوش حالی بگیریم به کشاورزی که خودش و تنها خودش توانسته محصولی تهیه کند هدیه‌ای بدهیم و افتخار کنیم به روش‌های نوینی که او در کار خودش پیش گرفته و آمار و ارقام دست و پا کنیم که تعداد بیکاران با احتساب شغل‌هایی که او بوجود آورده کمتر شده است است.

روز کارآفرینی باید روز مراسم خوش حالی همه جوانان کشور عزیزمان ایران و همه دانشگاهیان باشد، دست آورد‌های جدیدی را که با تحقیقات فراوان بدست آورده اند را عرضه کنند، دانش آموزان به دیدار از دانشگاه‌های متفاوت بروند و دانشگاه مورد علاقه ارزش را از کیفیت و کمیت دستاورد‌ها آن دانشگاه برگزینند، اساتید بیایند در جمع دانشجو‌ها و از طرح‌های پیش رو جهت سال تازه بگویند و تولید کننده‌های امیدوارانه در میان آن‌ها قدم بزنند و با توصیه نامه اساتید چندین جوان در حال تحصیل را بورس کنند و پیشاپیش اتمام تحصیلشان به خدمت بگیرند.

روز ۶ ام مردادماه به نام روز کارآفرینی نام گذاری شده است هست، روزی تا اهمیت این عنوان را از یاد نبریم و هر ساله بتوانیم به پیشرفت‌هایمان در این روز ببالیم.

البته تولید علم هم جای خود دارد، ولی مگر استاد دانشکده مهندسی بدون تجربه تولیدی می‌تواند مرز‌های علم را گسترش دهد؟ مگر جامعه شناس می‌تواند بدون آشنایی مردم و بدون مراوده با آن‌ها از طریق مراکز افکار سنجی و پژوهشی راه علاجی جهت معضلات جامعه بیابد و نظریه‌های جدیدی را عنوان کند؟
شاید جهت نخستین قدم بهتر باشد تا نام روز کارآفرینی را به روز مدرک گرایی عوض کردن دهیم تا متوجه آنچه بر سر ما آمده است شویم و به خود بیاییم.

راه چاره‌ای نداریم جز آنکه تولید را حمایت کنیم و آن‌ها را قانع سازیم تا از تحصیل کرده‌ها دانشجو بپذیرند و همزمان به جامعه شناسان اجازه دهیم تا جامعه را از مدرک گرایی و مدرسه زدگی نجات دهند.

انتهای پیام/

واژه های کلیدی: کارآفرینی | دانشگاه | دانشکده | دانشجو | دانشگاه | تحقیقات | دانشجو | پیشبرد صنعت