نظر مردم در باره بیانات و وعده های قالیباف

نظر مردم در باره بیانات و وعده های قالیباف

عبارات مهم : ایران

به گزارش کشور عزیزمان ایران آنلاین ؛جنبشی که طبقات فقیر را رودرروی طبقات میانگین و غنی قرار داد تا به بهانه دفاع از «برابری طبقاتی»، «نفرت طبقاتی» را بین کسانی پرورش دهد که فکر می کنند. مشکلاتشان زاییده واکنش‌ها سهم خواهانه سرمایه داران است. «96 به 4» اگرچه یک شعار عوام فریبانه و غیر کارشناسی به حساب می آید، ولی در لایه های پنهان خود، بدون آنکه تعریف مشخصی از «محرومیت ها» و «برخورداری ها»ارائه دهد، 96 درصد از مردم را رودرروی 4 درصدی قرار می دهد که به باور آنها علت تبعیض و بی عدالتی هایشان هستند. جامعه در چنین فاصله طبقاتی ای حتی بنا به ظاهر، آماده عکس العمل هایی می شود که فراتر از شعارهای کوتاه مدت تبلیغاتی است.

نظر مردم در باره بیانات و وعده های قالیباف

ایران در رده کشورهای با توسعه انسانی بالا!

«(96 به 4) این ادعای بزرگی است، بنابراین ایشان باید ابتدا ادعایشان را ثابت کنند که براساس کدام داده ها و مراجع معتبر آماری این تقسیم بندی را مطرح می کنند.» دکتر حسین ایمانی جاجرمی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران، با بیان این مطلب، تأیید این آمار را نشانه قائل شدن به نابرابری طبقاتی در جامعه می داند و به «ایران» می گوید: «این عدد یعنی ساختار طبقاتی کشور عزیزمان ایران با 38 سال قبل هیچ تفاوتی نکرده است و همچنان نابرابری طبقاتی شدیدی در جامعه وجود دارد. آیا ادعا کننده این حرف را می پذیرد؟ از طرفی اگر بپذیریم این 4 درصد در حکومت امتیاز داشتند، آیا ایشان درون حکومت نبوده و جزو توده مردم محسوب می شدند؟! با این توصیف یقیناً ایشان درون حکومت بوده و جزو این 4 درصد محسوب می شوند.»

به گفته این جامعه شناس، در همه کشورها نابرابری وجود دارد، چراکه نابرابری طبقاتی مسأله تاریخی است و توافق کوبا و نرمش چین در برابر دنیای کمونیستی نشان می دهد اغلب کشورها جز معدود کشورهای اروپای شمالی مثل دانمارک و نروژ نتوانسته اند این مسأله را حل کنند. این کشورها هم با برنامه ریزی طی چند دهه، توانستند برابری نسبی در جامعه ایجاد کنند، ولی در همین جوامع هم اوضاع مهاجران و پناهنده ها خوب نیست.

شعار «96 درصد در برابر 4 درصد» یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در آستانه انتخابات دوازدهمین مدیر جمهوری ایران، این روزها بیش از آنکه بیانگر یک شعار تبلیغاتی- انت

بنابراین جهت پرداختن به چنین موضوعی باید به سراغ شاخص های علمی همچون ضریب جینی و گزارش توسعه انسانی رفت. گزارش مرکز آمار کشور عزیزمان ایران از توزیع درآمد در سال های 88 و 92 نشان می دهد که ضریب جینی کم کردن یافته و نابرابری طبقاتی هم در کشور کمتر شده است است.

وی همچنین با اشاره به گزارش توسعه انسانی می گوید: کشور عزیزمان ایران براساس گزارش معتبر توسعه انسانی در سال 2016، رتبه 69 را کسب کرده و در رده کشورهای با توسعه انسانی اوج قرار گرفته است. این گزارش سه شاخص مهم امید به زندگی، آموزش و درآمد را بررسی می کند. جالب اینکه جایگاه کشور عزیزمان ایران از کشورهایی همچون چین، مکزیک، برزیل، اوکراین، الجزایر و تونس بالاتر است.

ایمانی جاجرمی با بیان اینکه این تقسیم بندی، نافی خدمات و کارها صورت گرفته در اصلاح اوضاع مردم بعد از انقلاب است، می گوید: ایشان با این حرف حتی دستاوردهایی که در شهرداری پایتخت ایران صورت گرفته مثل احداث فرهنگسراها در دهه 70، گسترش خطوط مترو و کم کردن حاشیه نشینی را هم زیر سؤال برده اند. حاشیه نشینی البته هنوز هم یک مسأله است، ولی بنا به گزارش بانک جهانی، حاشیه نشین ها در کشور عزیزمان ایران اوضاع بهتری نسبت به پاکستان، آفریقا و حتی امریکای لاتین دارند.

نظر مردم در باره بیانات و وعده های قالیباف

این جامعه شناس با تأکید بر اینکه طرح این شعارها، دو اثر کوتاه مدت و بلند مدت دارد، می گوید: اثر کوتاه مدت آن موج انتخاباتی است که براه افتاده و از احساسات جنبش شده است مردم، استفاده می شود. ولی در اثر بلند مدت آن، احساس نفرت طبقاتی جنبش می شود و اگر این احساس نهادینه شود به بخشی از فرهنگ سیاسی جامعه تبدیل می شود. در حالی که واقعیت این نیست. با این حال همچنان این سؤال مهم مطرح است که این 4 درصد خطاب به چه کسانی است؟ اگرچه اعتقاد دارم باز کردن این بحث تبعاتی دارد و به معنای پذیرش نظام سرمایه داری است. دراین صورت کار و تلاش این 38 سال را نادیده گرفته ایم.

تضاد طبقاتی اوج جامعه را دچار شورش می کند

شعار «96 درصد در برابر 4 درصد» یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری در آستانه انتخابات دوازدهمین مدیر جمهوری ایران، این روزها بیش از آنکه بیانگر یک شعار تبلیغاتی- انت

دکتر سید رحیم ابوالحسنی، استاد دانشگاه پایتخت ایران دراین باره ولی اعتقاد است که اساساً تقسیم جامعه به دو گروه اقلیت اوج و اکثریت پایین (99 به یک یا 96 به 4) درست نیست. چراکه به گفته او زمانی که تضاد طبقاتی تا این اندازه شدید و غیرقابل ترمیم باشد، جامعه دچار شورش شده است و این تضاد را هضم نمی کند. دکتر ابوالحسنی در پاسخ به این سؤال که آیا این نوع شکاف شدید در جوامع سرمایه داری موضوعیت پیدا می کند، هم تأکید می کند که حتی در آن کشورها هم سندیت ندارد.به گفته او در جوامعی که غنی زندگی می کند، به هرحال فقیر هم تا حدودی برخوردار می شود و بخشی از حقوقش التیام می یابد.

این استاد دانشگاه، ولی راجع به شعار تبلیغاتی یکی از کاندیداها مبنی بر تقسیم جامعه به 96 به 4، به «ایران» این طور می گوید: این یک شعار پوپولیستی است که قصدش برانگیختن احساسات انتخاباتی مردم است وگرنه باید این 96 درصد و جامعه آماری ارزش و اینکه محرومیت ارزش نسبت به آن 4 درصد در چه حوزه هایی است، تعریف شود. جدا از این، این شعار با شراکت مدعی در حاکمیت معقول و مقبول به نظر نمی رسد. بنابراین اشتباه است فردی که سال ها در درون حکومت بوده و همواره در مسند های اوج قرار داشته از این شعار بهره برداری سیاسی کند. آیا کسی می تواند منکر عدم شکاف و تبعیض در شهرداری پایتخت ایران باشد؟

نظر مردم در باره بیانات و وعده های قالیباف

افکار عمومی بعد از 12 سال می تواند صحت این شعارها را تشخیص دهد. کافی است با چندینه ده نفر در شهرداری پایتخت ایران و همین طور شهروندان راجع به توزیع عادلانه منابع صحبت کنیم.

آیا در این شرکت عدالت رویه ای (اینکه چند درصد فقرا می توانند بدون پول و پارتی در مناطق 22 گانه شهرداری به حق و حقوقشان برسند) محقق شده است است؟! آیا عدالت توزیعی یعنی توزیع متناسب حقوق و جذب کارمندان براساس آزمون های علمی و مهارتی انجام شده است است؟!وی با انتقاد از این ادبیات و ژست می گوید: ایشان نباید از یک ژست تکراری متعلق به احمدی نژاد استفاده می کرد. این ژست تکراری و متعلق به 12 سال پیش است. آن وقت بعد از طرح همکاری سیاسی دوران اصلاحات، این ادبیات جا داشت و دیدیم که احمدی نژاد هم از این وقت استفاده کرد و با طرح بحث عدالت توزیعی و رویه ای، رأی مردم را جذب کرد. ولی این گفتمان اکنون کاربرد ندارد، چراکه مردم به دنبال متخصصانی هستند که جامعه را نجات دهد.

تقسیم بندی جامعه به ۴ و ۹۶ درصد خطرناک است

عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی کشور عزیزمان ایران هم اعتقاد است شعارهای اقتصادی تأثیر چندانی در فضای انتخابات ندارد و اینکه برخی، جامعه را به 4 و ۹۶ درصد تقسیم می کنند، خطرناک است و قرار دادن صاحبان سرمایه برابر کارگر و کارمند اصلاً درست نیست؛ چراکه جامعه را همه می سازند.

سید حمید حسینی ادامه می دهد: قطعاً چنین ایده هایی با مبانی اسلامی ما سازگار نیست و از طرفی در قانون هم پذیرفته نیست که یک نفر جامعه را چنین دوقطبی تقسیم کند.وی با ارزیابی شعارهای اقتصادی بعضی کاندیداهای ریاست جمهوری دوره دوازدهم می گوید: اینکه شعارهای اقتصادی که در این ایام داده می شود امکانپذیر است یا خیر، یک بحث است و اینکه چقدر این شعارها می تواند کاربرد داشته باشد، بحثی دیگر. مطمئناً اقتصاد جهت مردم بسیار حائز اهمیت است و مردم به نظرات اقتصادی کاندیداها توجه می کنند ولی در نهایت آنچه اهمیت دارد این است که مردم جهت رأی دادن صرفاً به پرسشها و شعارهای اقتصادی کاندیداها توجه نمی کنند.

اگر بنا به شعارهای اقتصادی بود، در سال ۱۳۷۶ مردم باید به آقای ناطق نوری به علت اینکه مدیر مجلس بودند و برنامه اقتصادی مشخصی داشتند رأی می دادند، ولی دیدیم که به خاطر شعارهایی مثل آزادی مدنی، مردم به شخص دیگری رأی دادند.حسینی می افزاید: در سال ۹۲ هم آقای روحانی خیلی به عنوان صورت اقتصادی آشنا نمی شد و شخصیتی بود که زیاد با کارهای سیاسی آشنا می شد و نمی توان گفت مردم به علت شعارهای اقتصادی به او رأی دادند. در سال ۹۲ به علت پرسشها بین المللی و سوابق آقای روحانی در توافق با سه کشور اروپایی مردم در نهایت به این جمع بندی رسیدند که مباحث بین المللی برایشان اهمیت بیشتری دارد و به آقای روحانی رأی دادند.

واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | اقتصادی | اخبار اجتماعی