درآمد نفتی کشور عزیزمان ایران تا ۲۰ سال آینده چقدر می‌شود؟

درآمد نفتی کشور عزیزمان ایران تا ۲۰ سال آینده چقدر می شود؟

عبارات مهم : سرمایه گذاری – سرمایه گذار

درضمن چنانچه پروژه های زیاد کردن ضریب بازیافت به طور کامل به اجرا برسند به طور بالقوه شاهد استمرار این روند تا سال ۲۰۴۰ خواهیم بود. با استفاده از برآوردهای شرکت اطلاعات انرژی آمریکا (EIA) از قیمت نفت خام به عنوان ارقام مبنا، انتظار می رود ناخالص درآمد هر سال ی کشور عزیزمان ایران از فروش نفت خام تا اواسط دهه بعدی به سطح سال های ۲۰۱۱.۱۲ خود یعنی در حدود ۱۵۰ میلیارد دلار (با فرض ثبات دلار سال ۲۰۱۶ )، برسد.

درآمد نفتی کشور عزیزمان ایران تا ۲۰ سال آینده چقدر می‌شود؟

به گزارش ایسنا، چشم انداز اقتصاد کشور عزیزمان ایران در سال ۲۰۴۰ عنوان گزارشی است که دانشگاه استفورد تهیه کرده و هلدینگ بانک، بیمه و سهام صندوق بازنشستگی آن را منتشر کرده هست، در بخشی از این گزارش آمده: کشور عزیزمان ایران یکی از متنوع ترین اقتصادها را در میان کشورهای صادرکننده نفت در خاورمیانه دارد.

با این وجود درآمد نفتی این کشور هنوز به طور تقریبی ۳۰ درصد از درآمد دولت و بیش از ۲۰ درصد از ارزش افزوده ناخالص واقعی را تشکیل می دهد. صنعت نفت و گاز کشور عزیزمان ایران به شدت نیازمند جذب فناوری نوین و سرمایه خارجی هست. جهت نیل به این هدف، دولت کشور عزیزمان ایران در نظر دارد تا از طریق ارائه حدود ۵۰ پروژه ی نفتی و گازی به سرمایه گذاران خارجی و شرکت های نفتی بین المللی، جهت صنایع بالادستی خود در برنامه ۵ ساله ششم توسعه اقتصادی رقم ۲۰۰-۱۵۰ میلیارد دلار سرمایه جذب کند. از این رو سرمایه گذاری در این بخش تا به امروز با بستن قرار دادهای «بیع متقابل» که به وسیله کشور عزیزمان ایران در سال ۱۹۸۹ معرفی شد انجام می شده است است.

محتمل‌ترین سناریو راجع به آینده اقتصاد، ظرفیت تولید نفت کشور عزیزمان ایران با شیب ملایمی طی دهه‌های آتی زیاد کردن خواهد یافت و تا قبل از سال ۲۰۲۰ و

بنابر چنین قراردادهایی بعد از ساخت میادین، مالکیت پروژه به شرکت ملی نفت کشور عزیزمان ایران بر می گردد. به جای قراردادهای بیع متقابل، شرکت ملی نفت کشور عزیزمان ایران تلاش می کند تا قرارداد نفتی کشور عزیزمان ایران را به گونه ای معرفی کند تا جهت سرمایه گذاران، جالب تر به نظر برسد. یکی از موانع مهم در جذب سرمایه گذاری خارجی از سوی بخش نفت کشور عزیزمان ایران قانون اساسی جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران است که در آن مالکیت خارجی بر منابع طبیعی را ممنوع کرده است.

البته اعلام شده است است که مدل های تازه IPC به طور بالقوه می توانند این مسئله را حل کنند. علاوه بر چالش هایی که در اوج ذکر شد، توسعه ی نوین در بازار انرژی دنیا نیز احتمالاً تاثیر بادوام و عمیقی بر بخش نفتی کشور عزیزمان ایران و اقتصاد این کشور می گذارد. رشد نگرانی ها راجع به تغییرات هوا به اتخاذ سیاست هایی منجر شده است که به نحوه قابل توجهی به کم کردن انتشار کربن در جریان رشد اقتصاد جهانی خواهد انجامید و از این رو از جذابیت سوخت های فسیلی در بلندمدت خواهد کاست.

تعهدات اخیر اعمال شده است از سوی کشورها با نشانه اینکه میانگین زیاد کردن درجه حرارت زمین از ۲ درجه سانتیگراد فراتر نرود و کل انباشت کربن در دنیا در سطحی کمتر از یک تریلیون تن باقی بماند، به نوبه خود این انتظار را زیاد کردن میدهد که قیمت رشد هر سال تقاضا جهت نفت در دنیا تا سال ۲۰۳۰، تنها حدود ۰.۶ درصد باشد.

درآمد نفتی کشور عزیزمان ایران تا ۲۰ سال آینده چقدر می‌شود؟

در بخش عرضه، شیل نه تنها باعث زیاد کردن سطح عرضه در دنیا شد بلکه داینامیک های بازار نفت در دنیا را به طور کامل متحول ساخته هست. تقریبا می توان گفت هزینه تولید بخش عمده ای از نفت شل آمریکا در میانه منحنی هزینه عرضه نفت در دنیا قرار گرفته هست. وقت توسعه پروژه ی شیل و عمر چاههای نفت شیل معمولاً کوتاهتر از منابع متعارف نفتی است که دلالت بر این دارد نفت شیل هم اکنون به عنوان یک ضربه گیر در برابر اوپک عمل کند.

صادرات و تولید نفت کشور عزیزمان ایران و مصرف فرآورده های پالایشگاهی را از سال ۱۹۸۰ نشان می دهد. ظرفیت پایدار فعلی کشور عزیزمان ایران در استخراج نفت خام ۳.۷ میلیون بشکه در روز برآورد می شود. طی دو دهه گذشته، ظرفیت تولید کشور عزیزمان ایران در محدوده ۳.۶ تا ۴.۱ میلیون بشکه در روز در نوسان بوده هست. صادرات نفت کشور عزیزمان ایران در مدت کوتاهی بعد از ساخت نخستین میادین نفتی شروع شد و تا اواسط دهه ۱۹۷۰ به اوج خود یعنی ۵.۵ میلیون بشکه در روز رسید، که البته بعد از انقلاب سال ۱۹۷۹ تا کمتر از یک میلیون بشکه در روز تنزل یافت. اگرچه بعد از آن افت، صادرات نفت اصلاح یافت و در سطح حدود ۲.۲ میلیون بشکه در روز به ثبات رسید، ولی مجدداً اجرای تحریمهای بینالمللی در سالهای ۲۰۱۱-۲۰۱۲ منجر به کم کردن صادرات نفت کشور عزیزمان ایران به کمتر از یک میلیون بشکه در روز شد.

محتمل‌ترین سناریو راجع به آینده اقتصاد، ظرفیت تولید نفت کشور عزیزمان ایران با شیب ملایمی طی دهه‌های آتی زیاد کردن خواهد یافت و تا قبل از سال ۲۰۲۰ و

از آنجا که میانگین هزینه تولید هر بشکه نفت کشور عزیزمان ایران کمتر از ۱۰ دلار هست، نفت خام کشور عزیزمان ایران نزدیک به قسمت پایینی منحنی هزینه ی تولید نفت در دنیا قرار گرفته هست. البته همانطور که بحث شد، کشور عزیزمان ایران در دوره ی زمانی میان مدت تا بلندمدت تنها خواهد توانست افت مذکور در تولید میادین بالغ خود را با بهره برداری از منابعی که به آسانی قابل بازیافت نیستند با استفاده از روش هایی نظیر EOR یا همان Recovery Oil Enhanced جبران کند، که درنتیجه به زیاد کردن هزینه نسبی تولید و در نهایت کم کردن سود خواهد انجامید.

علاوه بر زیاد کردن قابل توجیه در هزینه بازیافت نفت، تامین تقاضای در حال رشد داخلی جهت نفت و فرآورده های آن نیز سربار دیگری بر صنعت نفت کشور عزیزمان ایران تحمیل می کند. همانند دیگر کشورهای صادرکننده نفت در خاورمیانه، اقتصاد کشور عزیزمان ایران نیز به شدت به مصرف نفت و فرآورده های آن وابسته است.

درآمد نفتی کشور عزیزمان ایران تا ۲۰ سال آینده چقدر می‌شود؟

مصرف فرآورده های نفتی رشد ۰.۸۵ درصدی در تقاضا به ازای هر یک درصد رشد در سطح فعالیت اقتصادی را نشان می دهد. این رقم به طور میانگین برابر با رشد هر سال حدود ۶۰ هزار بشکه در روز است.

البته کل تقاضا جهت فرآوردهای پالایشگاهی از سال ۲۰۰۸ به بعد، عمدتاً به علت اجرای کارها محدودکننده از سوی شرکت ملی نفتکش کشور عزیزمان ایران بر بخش عرضه و انقباض اقتصاد کشور عزیزمان ایران بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ تقریبا به ثبات رسیده هست. بین سال های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۵، سرانه شدت مصرف نفت کشور عزیزمان ایران زیاد کردن یافته و از ۷.۲ به ۸.۷ بشکه در سال رسیده این درحالی است که شدت وابستگی اقتصاد کشور به نفت جهت هر ۱۰۰۰ دلار تولید ناخالص داخلی (با فرض ثبات دلار سال ۲۰۱۶ )، از ۱.۷ تا ۱.۳ بشکه تنزل یافته هست. در سال ۲۰۱۴، سهم نفت و گاز طبیعی از مصرف انرژی اولیه در کشور عزیزمان ایران به ترتیب ۳۷ و ۵۳ درصد بود.

همچنین میانگین بازدهی چاه های نفت کشور عزیزمان ایران طی دهه های گذشته به شدت کم کردن یافته هست. در حال حاضر، میانگین تولید روزانه یک چاه نفت در کشور عزیزمان ایران ۱.۵ هزار بشکه است که تقریباً هم سطح با امارات متحده عربی (۱.۷ هزار بشکه)، کویت (۱.۶ هزار بشکه) و عراق (۱.۵ هزار بشکه) به نظر می رسد، اگرچه نسبت به عربستان سعودی (۲.۹ هزار بشکه) به مراتب پایین تر است.

در بخش نتیجه گیری این گزارش نیز آمده است:

علاوه بر پیشرفت اخیر در متغیرهای اساسی بازار انرژی در دنیا که تاثیر معکوسی بر اقتصادهای وابسته به نفت گذاشته هست، کشور عزیزمان ایران (با وجود داشتن ذخایر وسیع) با موانع قابل توجهی جهت زیاد کردن تولید نفت خام خود در میان و بلندمدت روبرو بوده هست. با تولید بیش از ۷۲ میلیارد بشکه نفت تاکنون، صنعت نفت کشور عزیزمان ایران به سمت دوره جدیدی در حرکت است که در آن جبران کم کردن طبیعی در میادین بالغ آن صرفا از طریق استخراج نفت از منابعی که به آسانی قابل بازیافت نیستد (مانند نفت سنگین، EOR و آب ژرف) امکان پذیر هست. سرعت روند این دگرگونی از اواسط دهه ی بعد بسیار زیاد خواهد شد. برآورد شده است است که میانگین قیمت کم کردن هر سال ی میادین نفتی کشور عزیزمان ایران (با درنظر گرفتن تاثیر تعمیر و نگهداری)، شش درصد، میانگین بازدهی چاه تازه در سال ۲۰۱۶ برابر با ۱.۷ هزار بشکه در روز با قیمت کم کردن سال به سال ۳.۲ درصد و میانگین بازده تزریق گاز ۴ هزار بشکه به ازای هر میلیون متر مکعب باشد.

با توجه به چشم انداز تولید هر کدام از میادین نفتی در آینده، انتظار می رود که کشور عزیزمان ایران به زودی بتواند ظرفیت تولید نفت خام خود را زیاد کردن داده و به ۴ میلیون بشکه در روز برسد. آینده نگری می شود تا قبل از سال ۲۰۳۰، ظرفیت تولید تا ۴.۴ میلیون بشکه در روز رشد کند و تا سال ۲۰۴۰ در همان سطح باقی بماند، مشروط بر آنکه پروژه های زیاد کردن ضریب بازیافت و استخراج نفت در آینده با موفقیت به اجرا در آیند. با استفاده از برآوردهای شرکت اطلاعات انرژی آمریکا از قیمت نفت خام، انتظار می رود تا درآمد ناخالص هر سال کشور عزیزمان ایران از فروش نفت خام، در اواسط دهه ی بعدی، به سطح سال های ۱۲ -۲۰۱۱ یعنی ۱۵۰ میلیارد دلار (با فرض ثبات دلار سال ۲۰۱۶) برسد.

واژه های کلیدی: سرمایه گذاری | سرمایه گذار | سال آینده | بازیافت | اقتصاد | اقتصادی | پروژه | خارجی | ایران | انرژی | میلیون