pdf+ دانلود رایگان کتاب هنر همچون درمان

دنیای مدرن هنر را خیلی مهم می داند- چیزی نزدیک به معنای زندگی. شاهد این احترام و توجه را می توان خیلی جاها دید: افتتاحیه ی موزه های جدید، هدایت منابع چشمگیر دولتی به سمت تولید و نمایش هنر، میل به حامیان هنر به زیاد کردن دسترسی به آثار (به خاص جهت کودکان و گروه های اقلیت)، قدر و منزلت نظریه ی هنر آکادمیک و قیمت گذاری های هنگفت بازار هنر.

با وجود همه ی این ها، مواجهه ما با هنر ممکن است هر لحظه به آن خوبی که باید نباشد. شاید موزه ها و نمایشگاه های بسیار معتبر را با حالی بی تفاوت و یا حتی گیج وگم ترک کنیم و احساس بی کفایتی به ما دست دهد و شگفت زده با خودمان بگوییم آیا آن تجربه ی تحول که منتظرش بودیم برایمان رخ نداد. طبیعی است که خودمان را سرزنش کنیم و فکر کنیم مسئله از نداشتن دانش کافی یا بی بهره بودن از ظرفیت احساسی مورد نیاز است.

این کتاب چنین استدلال می کند که مشکل٬ عمدتا در شخص نیست، در شیوه ای است که نهادهای هنری به هنر فکر کرده، آن را می فروشند یا ارائه می کنند. از شروع قرن بیستم رابطه ی ما با هنر تضعیف شده است است چون عمیقاً و به شکل نهادینه شده است ای از پاسخ به سوالِ «هدف هنر چیست» اکراه داریم. این سوالی است که کاملاً غیرمنصفانه، عجولانه، نامشروع و کمی گستاخانه به نظر می رسد.

عبارت «هنر جهت هنر» به طور خاص این فکر را رد می کند که هنر می تواند جهت هر چیز خاصی باشد و درنتیجه، منزلت بالای هنر را مرموز و آسیب پذیر باقی می گذارد. با وجود ارج وقربی که هنر دارد، اهمیتش اغلب به جای آنکه توضیح داده شود بدیهی انگاشته می شود. ارزشش به عقل سلیم واگذار می شود و این همان قدر که جهت متولیان هنر، جهت بینندگانش هم جای تأسف دارد.

از کجا معلوم که نشود نشانه هنر را با واژه های راحت تعریف و راجع به اش بحث کرد؟ هنر می تواند یک ابزار باشد و ما نیازمند آن ایم که با وضوح زیاد بر این مسأله تأکید کنیم که چه نوع ابزاری است و چه حسنی می تواند جهت ما داشته باشد.