نامه احمد توکلی به وزیر نفت راجع به قراردادهای تازه نفتی

نامه احمد توکلی به وزیر نفت راجع به قراردادهای تازه نفتی

عبارات مهم : برنامه ریزی – احمد توکلی

به گزارش ایلنا، متن نامه احمد توکلی به شرح زیر است:

نامه احمد توکلی به وزیر نفت راجع به قراردادهای تازه نفتی

جناب آقای مهندس زنگنه

وزیر محترم نفت

با سلام

احمد توکلی منشتر شدن نامه‌ای خطاب به وزیر نفت به طرح مسائلی راجع به قراردادهای تازه نفتی پرداخت.

حدود بیست ماه از وقت رونمایی مدل تازه قراردادهای نفتی موسوم به IPC می گذرد. الگویی که بیش از دو سال نیز جهت تدوین نسخ اولیه آن وقت صرف شد. حاصل این وقت مطول آن بود که با براق شدن موضوع، همه ظرفیت دستگاه های تقنینی، اجرایی، نظارتی، اطلاعاتی و امنیتی کشور جهت برطرف نمودن ایرادهای متعدد این مدل بسیج گردید و علیرغم برطرف شدن ایرادهای مهم و متعددی از آن -بر خلاف نطق اخیرتان در پاسخ به نمایندگان مجلس محترم شورای اسلامی- همچنان بعضی از نقاط ضعف آن پابرجا است.

یکی از مواردی که از ابتدای رونمایی از این مدل مورد انتقاد جدی کارشناسان قرار گرفت، ارائه یک مدل واحد جهت همه میادین کشور و نبود برنامه ریزی جهت استفاده از روش های متفاوت با توجه به شاخصه های فنی و اقتصادی هر میدان بود. موضوعی که اگرچه با درج تبصره هایی در مصوبات اصلاحی هیئت دولت در سال گذشته، تلاش بر برطرف نمودن آن شد، لیکن هیئت منتقدان که از ابتدا در تمامی مذاکرات و پیگیری های عنوان حضور داشته است با قطعیت اعتقاد است که این مسئله در خصوص مدل مذکور کاملاً برطرف نگردید.

کشور ما دارای بیشترین میدان یکسان دریایی و خشکی با کشورهای همسایه خود در منطقه بوده و متأسفانه در مجموع اوضاع مناسبی در برداشت از این میادین ندارد. در یکی از گزارش های عمومی منتشره به وسیله همین کارشناسان دلسوز، ضمن ذکر این عنوان از روش های مرسوم بین المللی جهت توسعه میادین یکسان همچون توسعه یکپارچه نام برده شد.

نامه احمد توکلی به وزیر نفت راجع به قراردادهای تازه نفتی

این روش که به عنوان یکی از عالی ترین و مؤثرترین مسیرهای توسعه و تولید صیانتی از میادین یکسان در دنیا آشنا شده است هست، موجب تأمین حداکثری منافع دو یا چند کشور سهیم در میدان شده است و منجر به ایجاد منافع استراتژیک یکسان فی مابین این کشورها و تقویت روابط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی آنها می گردد. الگویی که هم اکنون در دریای شمال و دیگر مناطق نفتی دنیا عملیاتی شده است و کلیه کشورهای سهیم در این میادین یکسان از منافع آن بهره­مند شده است اند.

به همین علت در گزارش مذکور تذکر داده شده است بود که آیا به جای ارائه یک مدل واحد جهت همه میادین یکسان و غیر مشترک، راحت و پیچیده از خشکی تا دریا، اولاً به دسته بندی میادین و اولویت دهی به میادین یکسان توجه نشده و ثانیاً به الگوهای کاربردی در توسعه میادین یکسان همچون روش توسعه یکپارچه توجه نگردیده است و حتی متأسفانه مذاکرات و کارها مثبت انجام شده است در این خصوص با کشور عراق و عربستان نیز معلق گردیده است که در نهایت منجر به بروز خسارت های هنگفتی جهت کشور شده است هست. نمونه ای از این خسارت ها را می توان در توسعه ضعیف بخش ایرانی میدان آذر (بدره) یکسان با کشور عراق مشاهده کرد.

احمد توکلی منشتر شدن نامه‌ای خطاب به وزیر نفت به طرح مسائلی راجع به قراردادهای تازه نفتی پرداخت.

جناب آقای زنگنه حتماً مستحضر هستید که تقریباً نیمی از ذخایر این میدان در خاک کشور عزیزمان ایران است ولی با توجه به برنامه توسعه ی کشور عراق در سال های اخیر، میزان نفت قابل استحصال این کشور تقریباً دو برابر بخش ایرانی این میدان هست. عمق فاجعه زمانی است که این کشور در حال جنگ تاکنون توانسته است از این میدان یکسان 50 میلیون بشکه نفت خام تولید نماید که با احتساب قیمت میانگین نفت 40 دلار، حدود 2 میلیارد دلار از این میدان یکسان درآمد داشته است.

درحالی که میزان تولید کشور عزیزمان ایران از این میدان، فارغ از تأخیرها و تمدیدهای صورت گرفته جهت تولید زودهنگام آن تاکنون به زحمت به 1 میلیون بشکه می رسد. از نکات قابل توجه در توسعه بخش عراقی این میدان دو برابر بودن دبی چاه های تولیدی آن نسبت به چاه های بخش ایرانی است که نشان دهنده استفاده از مدیریت صحیح در توسعه میدان و فناوری های روز آن هست. جالب تر آنکه عمده توسعه این میدان به وسیله شرکت های شرقی انجام گرفته و اپراتور آن نیز یک شرکت روسی است.

نامه احمد توکلی به وزیر نفت راجع به قراردادهای تازه نفتی

ضمن اینکه در برنامه نهایی توسعه این میدان تولید سه برابری در مقایسه با تولید کشور کشور عزیزمان ایران دیده شده است است! این موارد همه و همه در کنار تغییرات متعدد در استراتژی توسعه این میدان و تأخیرهای متعاقب آن در بخش ایرانی پروژه، مشتی از خروار از پرسشها توسعه این میدان یکسان است.

جناب آقای زنگنه، میدان آذر نخستین میدان مشترکی نیست که قربانی سوء مدیریت مجموعه وزارت نفت می شود. این آینده متأسفانه در انتظار مابقی میادین یکسان کشور چه در بخش خشکی و چه در بخش دریا هم هست؛ چراکه از ابتدا مسیر را به اشتباه رفته­اید و میادینی مشترکی را که می بایست با نسخه تولید یکپارچه درمان کنید با درمان های مقطعی و عجولانه، توسعه ی جزیره ای داده­اید و ذخایر کشور را در یک مسابقه ناسالم به طور غیر صیانتی تولید و یا شاید مدفون کرده­اید.

با این وجود، هنوز هم دیر نشده است و اگر با برنامه ریزی صحیح به الگویی مناسب در توسعه یکسان این میادین دست یابید، امید است که به فضل الهی جبران مافات کرده باشید. جناب آقای وزیر، درست که در مذاکرات با کشورهای همسایه جهت توسعه میادین یکسان می بایست با دست پر وارد شد و از موضع قدرت صحبت کرد، لیکن به مدد توسعه های صورت گرفته تاکنون، این مهم تا حدودی لحاظ گردیده است و با توجه به شرایط سیاسی منطقه و بیانات مقامات کشورهای همسایه، فضا جهت ورود به این عنوان حداقل در حوزه میادین یکسان با عراق، نسبت به گذشته مساعدتر شده است هست. اخیراً «جبار اللعیبی» وزیر نفت عراق در نشست موسوم به «انرژی عراق در 2017» اعلام نموده است: «در حال مذاکرات جدی با جمهوری اسلامی کشور عزیزمان ایران جهت بهره برداری از میادین یکسان نفتی در مرزهای دو کشور هستیم»

این خبر قطعاً جهت متخصصان و کارشناسان دلسوز کشور موجب خرسندی هست. اگرچه تعطیل نمودن دو ساله این مذاکرات با کشور عراق بعد از شش سال مذاکره مستمر و رسیدن به نقاط یکسان قابل توجه از جمله غلط های کلیدی وزارت نفت بوده هست، لیکن امید است با تمرکز جدی و تسریع روند همکاری های دوجانبه به جای مسابقه ناسالم طرفین، جبران گردد و به فضل الهی ین الگوی توسعه یکپارچه میادین یکسان میان دو کشور شیعه با اشتراکات فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در خور توجه منعقد گردد. همچنین توجه به دیگر طرح های یکسان با کشور عراق خصوصاً منطقه کردستان، از جمله احداث خط لوله صادراتی نیز می توانید به تقویت این روابط و ارتقای دیپلماسی انرژی و پیوندهای امنیتی کشور کشور عزیزمان ایران با کشورهای همسایه بیانجامد.

در آخر با توجه به مناقشات اخیر پیش آمده فی مابین دولت قطر و عربستان، توجه خاص به توسعه یکسان پارس جنوبی و لایه نفتی یکسان خاطر نشان می شود. در این شرایط حساس با توجه به نزدیکی تولید دو کشور در بخش گازی و درخواست طرف قطری به شروع مذاکرات و همچنین تحولات سیاسی روزهای اخیر، اگر وزارت نفت با درایت و تدبیر عمل نموده و از حداکثر توان دیپلماسی کشور و حداکثر توان فنی خود استفاده نماید، می تواند به توافقات ارزشمندی که حافظ منافع ملی کشور هست، برسد. ماحصل چنین توافقاتی استفاده از پیمانکاران بین المللی با شرایط مناسب­تر و پیمانکاران داخلی جهت توسعه میدان و مدیریت آنها به وسیله مالکان مهم مخزن است که در نهایت منافع اقتصادی دو کشور حداکثر شده است و مناسبات سیاسی و همکاری های دیگر دو همسایه نیز ارتقاء خواهد یافت.

به نمایندگی جمعی از منتقدان الگوی قراردادهای نفتی IPC

احمد توکلی

رئیس هیئت مدیره شرکت مردم نهاد

دیده بان شفافیت و عدالت

واژه های کلیدی: برنامه ریزی | احمد توکلی | استفاده | برنامه | ایرانی | مذاکرات | اقتصادی | سیاسی | ایران | میادین