مهمان همیشگی معلمان ، قدر معلم در غدر روزگار گمشده است, وعده‌های بی‌پشتوانه
تکریم معلم مسئله‌ای است که همواره مورد تاکید بوده است، ولی در عمل جهت حفظ این تکریم که معیشت بخش عمده‌ای از آن را تشکیل می‌دهد، درمانی قطعی وجود ندارد.
به گزارش خبرنگار حوزه آموزش و پرورشگروه علمی پزشكی کلوب خبرنگاران جوان؛ هر سپیده صبح مدرسه مطلع آگاهی و دانشی است که با قلمی توانمند بر لوح سیاه کلاس شکل می گیرد؛ آگاهی و دانشی که رمز دوام آن جهت دانش آموزان جز با همراهی اکسیر علاقه به آموختن میسر نیست و اثری دائمی خلق نمی شود.
معلمی حرفه ای پیامبر گونه که این روز ها در کشاکش کارزار زندگی انحراف از رسالتش دیده می شود و گاه تار و پود ردای رسالت آن به وسیله بی تدبیری ها، خلف وعده ها و تنگناهای زندگی غبارآلود می شود و بارانی از جنس صداقت را می طلبد.
هنر معلمی، مهارت و توانایی که به بلندای فرهنگ و عزت یک سرزمین می ارزد و روح هنرمندانه ای که جای جای صحرای ذهن و جان را بذر آگاهی می پاشد و آنقدر تلاش می کند و قطره قطره این روح تشنه را آبیاری می کند تا سبزه زاری از آگاهی و دانش را جهت جامعه به ارمغان آورد.
حال باید دید سهم معلم از جامعه چیست و آیا جز یدک کشیدن تنها نام قشر فرهنگی و تمرکز ذره بین افکار عمومی بر وعده های معیشتی و تحقق نیافته مسئولان است؟
رضایت مندی از امکانات زندگی و دستیابی به حداقل ها جهت داشتن فکری بدون دغدغه و روحیه ای آرام که تاثیری مستقیم بر کودکان و نوجوانان و کیفیت آن اموزش و تربیت دارد، سهم و مطالبه زیادی جهت شأن معلم نیست هرچندکه هیچگاه درمانی بر درد مزمن آن نبوده است و صرفا به قول و قرارهایی پوچ ختم شده است است.
همواره از حرفه معلمی تعبیر شغل انبیا و اولیا شده است است و گویی نه تنها وجه شبه این گروه و انبیا در آموزش و هدایت بلکه مظلومیت و مغفول واقع شدن در وقت نیز بوده است و هرچند وعده هایی اغواکننده از ساماندهی وضعیت، برطرف تبعیض حقوقی، اصلاح معیشت، تکریم مقام معلم و هزاران شعار قشنگ مشاهده می شود، ولی باید دید تا چه حد این موارد جامه عمل پوشیدند البته سالیان دراز و انباشته شدن مسائل حاکی از تحقق نیافتن این وعده ها را داشتیم.
معلمان حق التدریس قشری که جزو مهجورترین گروه معلمان هستند، علی رغم تلاشی که جهت پیشبرد تناوب نظام اموزش و تربیت دارند، تناوب اشتغال خودشان تحرکی نداشته و صرفا وعده های بدون عمل مسئولان را می شنوند که قطعا تاثیری در برطرف پرسشها و معضلات معیشتی آن ها نخواهد داشت. علاوه بر این مساله مسائل امنیت شغلی روی دیگر سکه مسائل این گروه است که در کشاکش مسائل آموزش و پرورش ها همواره مغفول بوده و اعتراض های بسیاری در پی داشته است.
هفته معلم وقت خوبی است تا حداقل این هفته مطلعی جهت بزرگداشت معلمانی است که نه در معنی واقعی این حرفه نه به علت درآمد و اشتغال بلکه به علت علاقه و علاقه دنبال می کنند و صرفا رسالت اموزش و تربیت را در برنامه های خود قرار داده و جدا از محل خدمت تنها هدفشان تعالی دانش آموزان است، معلمان مناطق مرزی را می توان نمونه بارزی از این گروه معلمان برشمرد که در دنیای اقتصادمحور امروزه، اولویت زندگیشان از جنسی متفاوت و جهت تعالی و رضایت درونی است.
هرچند در کنار مصادیقی که از علاقه و ایثار معلمان بیان شد، گاه جلوه هایی خلاف این ویژگی ها به چم می خورد که در هر جامعه انسانی اجتناب ناپذیر است و نمی توان اشتباه گروهی اندک را به جمعیتی گسترده تعمیم داد.
امید که در میان هزاران وعده مطلوب و رنگارنگ مسئولان جهت گشایش مسائل فرهنگیان تعدادی به ثمر بنشیند و قول های مسئولان در این ایام و با توجه به مناسبت ها و وقایع پیشرو تحقق و استمرار داشته باشد چرا که به تعبیر بزرگان سیاست و علم هزینه درآموزش و پرورش نه تنها هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری محسوب می شود.
گزارش از آتوسا دولتیاری
انتهای پیام/
واژه های کلیدی: آموزش | اموزش | زندگی | معلمان | مسئولان | آموزش و پرورش | روز معلم | تکریم مقام مقام
سلام وب سایتون بسیار عالی و دارای مطالب مفیدی بود تونستم با استفاده از مطالبتون مشکلم رو حل کنم ممنون از زحماتتون