خرید کتاب از گوگل

چاپ کتاب PDF

خرید کتاب از آمازون

خرید کتاب زبان اصلی

دانلود کتاب خارجی

دانلود کتاب لاتین

اگر شد چه عالی، ‌نشد چه بهتر

هفتمین جشنواره بین المللی فیلم پکن، جایزه عالی ترین بازیگر زن را به گلاب آدینه اهدا کرد. گلاب آدینه جهت بازی در فیلم «آبجی» به کارگردانی «مرجان اشرفی‎زاده» مو

اگر شد چه عالی، ‌نشد چه بهتر

اگر شد چه عالی، نشد چه بهتر

عبارات مهم : جایزه

هفتمین جشنواره بین المللی فیلم پکن، جایزه عالی ترین بازیگر زن را به گلاب آدینه اهدا کرد. گلاب آدینه جهت بازی در فیلم «آبجی» به کارگردانی «مرجان اشرفی‎زاده» موفق به کسب این جایزه شد. البته گلاب آدینه یکی از بازیگران مهم سینما و تئاتر کشور عزیزمان ایران است که هنوز توانایی های بالقوه ای در ارائه نقش های متفاوت دارد. هرچند که کسب این جایزه، نمایانگر بخشی از توانایی های این بازیگر است، ولی به نظر می رسد هنوز سینمای ایران، قدردان این بازیگر استثنايی نشده است.

اگر شد چه عالی، ‌نشد چه بهتر

نکته جالب هفتمین دوره جشنواره فیلم پکن، ترکیب هيئت داوران آن بود. بیل آگوست، کارگردان مشهور دانمارکی، ریاست هيئت داوران بخش رقابتی بین المللی را برعهده داشت. این کارگردان دوبار نخل طلای جشنواره فیلم کن و یک بار نیز جایزه اسکار دریافت کرده است و در کنار او ژان رنو، بازیگر مشهور فرانسوی، مابِل چیونگ، پابلو دل براکو، ژیانک ونلی، رادو جاد و راب مینکوف به قضاوت راجع به فیلم ها پرداختند. هفتمین دوره جشنواره بین المللی فیلم پکن از ٢٧ فروردین تا سوم اردیبهشت ماه برگزار شد. آدینه احساس خود را موقع دریافت جایزه عالی ترین بازیگر جشنواره فیلم پکن این طور توصیف می کند: «مثل شاگرد دبستانی که هدیه دریافت می کند یا دختربچه ای که به او کارت صدآفرین می دهند؛ همان قدر برایم خوشحال کننده و به همان اندازه گذراست». گفت وگویمان را با او می خوانید.

چرا نسل بازیگرانی همچون شما به جایزه و اصولا هر تشویقی نگاهی گذرا دارند؟ مگر تشویق، انگیزه ایجاد نمی کند. اگر تشویق برایتان گذراست، پس اصولا انگیزه ادامه کارتان چیست؟!

من فکر می کنم این مسئله به نسل ما یا نسل جوان ربطی ندارد. زیاد دوستان و همکارانم چنین حس وحالی دارند. هنگامی که کسی جایزه ای دریافت می کند، خوشحال می شود و مدتی بعد آن حس فروکش می کند و تمام. چون آدم به ادامه زندگی اش مشغول می شود. اگر این گونه نباشد، ادامه زندگی جهت آدم متوقف و باعث می شود که درجا بزند. چون اعتقاد دارم فردا روز دیگری است. بنابراین باید امیدوار بود و به کارهای بعدی فکر و جهت بهترشدن آن تلاش کرد. به همین علت متمرکزشدن به ادامه کار جذاب تر است و انسان را پاگیرتر می کند.

هفتمین جشنواره بین المللی فیلم پکن، جایزه عالی ترین بازیگر زن را به گلاب آدینه اهدا کرد. گلاب آدینه جهت بازی در فیلم «آبجی» به کارگردانی «مرجان اشرفی‎زاده» مو

اما توصیه ای وجود دارد؛ اینکه اصولا جهت هنرمندان و بازیگران خوب، وقت بازی کردن نقش های خوب و کارکردن با فیلم سازان بزرگ هر لحظه پیش نمی آید. به عبارت دقیق تر نقش های خوب کمتر نوشته می شوند و بازیگران هم در هر کاری کار نمی کنند. در این صورت آیا همین امیدواری به انجام کارهای خوب، به مرور کم رنگ تر نمی شود؟

اول اینکه ناامیدی معنی ندارد. هرروز خوشی ها و مسائل خاص خودش را دارد. پس ناامیدشدن و پاپس کشیدن راه چاره نیست. همان طور که زندگی راه ورسم خودش را دارد، کارکردن هم از اصولی تبعیت می کند. هر کسی باید ابعاد و ظرفیت های شغلی خود را بشناسد و از همه مهم تر میزان توقعات خود از شغلش را در نظر بگیرد. اصلا در ذات هر شغلی چنین نکاتی نهفته است. به همین علت من آمادگی کامل روانی جهت پذیرش تمام پستی وبلندی های بازیگری را دارم. اصلا اعتقاد دارم در کلاس های آموزش بازیگری و حتی در دانشکده های هنری در کنار دروس تخصصی باید چنین نکاتی را به هنرجویان و دانشجویان یاد بدهند. نکاتی مثل توضیح و تبیین مختصات شغلی و نحوه پذیرش آن، پرورش معنوی و آمادگی های روانی جهت مواجهه با مسائل و… .

به نظرم کسانی که ناامید و عصبی می شوند، شغل خود را اصلا نمی شناسند. مثل بالرین های حرفه ای که از روز اول به آنها آگاهی می دهند که عمر بافایده شغلتان محدود است و اگر سنتان به ٣٠، ٤٠سالگی رسید دیگر نمی توانید همچون گذشته روی صحنه بروید، ولی در تاریخ هنر شاهد بودیم که بعضی از بالرین ها تاب وتحمل پذیرش این واقعیت را نداشتند و متأسفانه به انواع و اقسام مخدرها و آشامیدنی های ویران کننده پناه بردند! در مورد شغل بازیگری هم این واقعیت وجود دارد که هرچه سنمان بالاتر برود، تعداد نقش های مطلوب و خوب هم کمتر و از طرفی هم بازیگر سخت گیرتر می شود. به نظرم به جای اینکه غصه بخوریم، بهتر است آغوشمان را جهت پذیرش این واقعیت گشوده کنیم. فقط می ماند پرسشها مالی که بالاخره هر کسی در هر جایگاهی باید جهت خودش فکری کند.

اگر شد چه عالی، ‌نشد چه بهتر

زن آدینه! با وجود توانایی های منحصربه فرد شما در بازیگری که در اغلب بازی هایتان شاهد آن بودیم، اعتقاد دارم که هنوز سینمای کشور عزیزمان ایران آن گونه که باید قدر شما را ندانسته است… .

به هرحال این نظر شماست و خیلی هم خوشحال شدم! چون این امیدواری را به من می دهد که همچنان نقش های خوب، فیلم نامه های دقیق و فیلم سازان بزرگ در انتظار من هستند و ان شاءالله چنین موقعیت هایی از راه برسند. بااین حال من در همه جهات زندگی ام شعاری دارم و اینکه «اگر شد چه عالی، نشد چه بهتر!».

این جمله از نظر من شگفت انگیز است. این جمله تأثیر روانی بسیار عجیبی روی ذهن دارد، پیشنهاد می کنم آزمایش کنید.

هفتمین جشنواره بین المللی فیلم پکن، جایزه عالی ترین بازیگر زن را به گلاب آدینه اهدا کرد. گلاب آدینه جهت بازی در فیلم «آبجی» به کارگردانی «مرجان اشرفی‎زاده» مو

اصولا فیلم «آبجی»، انتظارات شما را برآورده کرد؟ کارکردن با کارگردانی که نخستین فیلم بلند سینمایی خود را می ساخت، چگونه بود؟

البته زن مرجان اشرفی زاده، پیش از ساخت «آبجی»، فیلم های کوتاه و بلند ویدئویی ساخته اند که بعضی از آنها جوایز جشنواره های داخلی و بین المللی را دریافت کرده اند. از نظر خودم فیلم «آبجی» راضی کننده بود؛ فیلمی سرحال، سالم و سلامت که دوستش داشتم و توقعات من را هم برآورده کرد. چون این فیلم از جنگ، جدال و پرخاشگری دوری می کند و می گوید که جهت حل مسائل راه های بهتری هم هست.

اگر شد چه عالی، ‌نشد چه بهتر

جشنواره فیلم پکن، چگونه جشنواره ای بود؟

در جشنواره فیلم پکن خیلی به ما خوش گذشت. نه کسی به ما گفت سلام علیکم و نه کسی گفت خداحافظ! ما را در هتلی خوب اقامت دادند و پذیرایی خوبی از ما شد، ولی حتی یک فیلم هم ندیدیم!

چرا؟

چون کیفی که مربوط به برنامه جشنواره و بلیت ها و… بود، دیر به دستمان رسید و جدا از آن اصلا بلیتی در آن نبود! هنگامی که هم به راهنمایمان گفتیم، گفتند شما نمی توانید فیلم خودتان را ببینید! دست آخر هم نفهمیدیم چه شد! حالا آنها سؤال ما را چگونه فهمیدند و ما هم پاسخ آنها را چگونه درک کردیم را بالاخره متوجه نشدم! خلاصه فقط فهمیدیم نمی توانیم فیلم ببینیم!

با مردم هم برخوردی نداشتید؟

طبعا چون در سالن نمی توانستیم فیلم خودمان را ببینیم، درنتیجه مردم را هم ندیدیم! فقط یک روز جلسه مطبوعاتی برگزار کردند که در آن تعدادی خبرنگار حضور داشتند و ما هم شرکت کردیم. از نوع سؤالات مشخص بود که فیلم را پسندیده اند. بعد از آن هم در مراسم پایانی شرکت کردیم و جایزه عالی ترین بازیگر زن را دریافت کردم.

ولی هيئت داوران جشنواره از افراد آشنا شده است سینما بودند. با آنها ملاقاتی نداشتید؟

انتخاب از سوی این هيئت داوران برایم خوشحال کننده بود. منتها در مراسم تا فارغ شدم، داوران جشنواره را ترک کرده بودند. فقط ملاقاتی کوتاه با آقای ژان رنو داشتم که ایشان اظهار خوشحالی کردند!

جشنواره، جایزه نقدی هم داشت؟

خیر. آنها اصلا جایزه نقدی ندارند؛ ولی جایزه جشنواره یک مجسمه بسیار قشنگ بود به نام

«Tiantan Award» و در کنارش هم گواهی نامه جشنواره را با امضای بیل آگوست به من دادند… .

اخبار فرهنگی – شرق

واژه های کلیدی: جایزه | چگونه | داوران | بازیگر | دریافت | جشنواره | بازیگری | جشنواره | بازیگران | جشنواره فیلم | جشنواره بین المللی فیلم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *